Het betere team, toch verloren...

Madelief was weer fantastisch op dreef vandaag.

Sara geconcentreerd op de bal en de tegenstander.

Liona maakt een mooie rush langs de lijn.

Ook Kimberley was aanvallend sterk vandaag.

Je wordt als coach van een meisjes voetbalteam toch wel heen en weer geslingerd tussen verschillende emoties. Na de euforie van onze 10-0 overwinning van vorige week was het deze week nagels bijten en een klein drama aan het einde van de wedstrijd. Nadat we ons van 2-0 achter enorm knap hadden teruggeknokt naar 2-2 kregen we in de laatste minuut namelijk een penalty tegen en ging onze tegenstander er alsnog met de punten vandoor. De meiden losten het op door het onfortuinlijke meisje van ons team dat de penalty had veroorzaakt een flinke knuffel te geven. Maar wat een strijd weer! Je van 2-0 achter zo goed terugvechten naar 2-2 is enorm knap.

We moesten vandaag tegen De Valken, voor de verandering weer eens op echt gras. Tenminste, het leek op gras, maar had meer weg van een knollenveld, of een kweekterrein voor molshopen. De bal kwam amper vooruit tussen alle hobbels door, dus dat kostte wel enige aanpassing voor onze meiden. Toch pikte ons team de draad weer gewoon op na de show van vorige week. We moesten Ivana en Noa missen vandaag, maar de overige acht meiden schoten direct weer in de aanval. Snel bleek wel dat De Valken het voetbal al wat beter onder de knie hebben dan Medemblik. Het team heeft in ieder geval een aantal meiden die aardig met een bal overweg kunnen en zodoende golfde het spel aardig op en neer.

Onze aanval was redelijk op dreef. Madelief wist keer op keer de meiden van de tegenstander uit te spelen. Liona en Kimberley raakten hierdoor geinspireerd en begonnen zowaar ook rushes te maken, waarbij het hun ook meerdere keren lukte meisjes van De Valken achter zich te laten. Het bleef dan eigenlijk steeds een beetje steken bij de afronding, iets wat we dit seizoen natuurlijk al vaker hadden gezien. Dit kwam ook wel door het feit dat De Valken erg voorzichtig speelde. Meestal hadden ze wel een meisje of 4 achter de bal en daar was gewoon lastig voorbij te komen. Hun aanval prikte er aan de andere kant wel een aantal keer goed doorheen. De Valken beschikt over 1 speelster die heel behendig is met een bal, wat keer op keer een mooi duel met Demy opleverde. Meestal kwam Demy dan als winnaar uit de strijd, maar ook Jayda, Siomara en Sara waren heel alert achterin.

Zo was het eigenlijk wachten tot de eerste goal zou vallen aan een van de kanten, helaas was dat net de verkeerde kant. Tamara keepte een prima wedstrijd, maar had last een schot van afstand onder controle te krijgen. Zo gingen we de rust in met een 1-0 achterstand. Aangezien we maar 1 wissel hadden zaten sommige meiden er behoorlijk doorheen, want er zijn behoorlijk wat meters gemaakt op dat veld. Toch was de wilskracht er niet minder door geworden. Na het fluitsignaal voor de tweede helft vlogen we dan ook gelijk weer in de aanval. We hebben dan altijd wel een paar meiden in ons team die het liefst achterin blijven hangen voor het geval de tegenstander uitbreekt. Dit is een goed slot op de deur, maar als je achter staat zul je toch wat moeten proberen. Zul je net zien dat er precies die keer dat de meiden wel mee naar voren gaan er een uitbraak komt en de 2-0 er invliegt. Blijdschap bij De Valken, teleurstelling aan onze kant.

Maar, de hoofden gingen niet hangen, er werd juist een schepje bovenop gedaan. De aanvalsters kwamen steeds dichter bij het doel en het was Madelief die er heel knap 2-1 van wist te maken. Wat volgde was een tiental minuten waarbinnen wij iets van 20 corners mochten nemen. Het was een soort van extra cornertraining, waarbij de bal er een aantal keer rakelings langs vloog. Kimberley was heel erg dicht bij haar eerste goal en telde hem al bijna, maar hij ging er frustrerend genoeg toch net niet in. Uiteindelijk hadden we wel succes met wat we nu al het Corner Offensief Van 2017 kunnen noemen. Het was namelijk Demy die een afgeslagen corner heel knap in het doel schoot. 2-2! Ik gebruik het woord trots vaak in deze wedstrijdverslagen, maar dat waren alle meegereisde ouders nu zeker. Het was zo knap dat die meiden zo hard bleven vechten en dat ze de achterstand om wisten te zetten in een gelijke stand.

Nog een paar minuten... Zouden we er misschien nog eentje kunnen maken? Het was De Valken dat in eerste instantie in de aanval ging. We stonden met zijn allen te verdedigen en dat leek effectief, tot er uit het niets een poeier op ons doel afvloog. In een reflex zwaaide een van onze meiden haar hand naar de bal... Penalty! Het betrokken meisje, dat juist een hele goede wedstrijd stond te spelen, rende in tranen het veld af, waarna de penalty onhoudbaar de hoek in vloog. Gelijk hierna werd er afgefloten en waren het helaas De Valken die konden juichen. Ons team dook met alle meiden op onze onfortuinlijke speelster en de tranen werden er effectief uitgeknuffeld. Alle ouders staken ondertussen hun lof voor de geleverde prestatie niet onder stoelen of banken. Terecht, want er was weer heel goed gespeeld. Alle meiden hebben alles gegeven, en dat het dan dit keer net niet lukte... We staan nog steeds vierde en hebben bewezen dat we bij een achterstand onze hoofden niet laten hangen. Als coach kun je dan alleen maar heel blij zijn met zo'n team en weer vol vertrouwen vooruit kijken naar volgende week!