De MO11-1 verslaat koploper Purmersteijn met 4-1

Vandaag dan eindelijk de wedstrijd tegen de eeuwige rivaal, de Derby van de Markstad, Purmerend tegen Purmersteijn! Geen makkelijke opgave, want Purmersteijn is een team dat het dit seizoen gewoon erg goed doet. Ze hebben in de eerste 8 wedstrijden ruim 90 doelpunten gemaakt en pas 1 goal tegen gekregen! Het ging de afgelopen weken dan eigenlijk alleen maar over deze wedstrijd. De meiden waren echter niet nerveus, want ze hadden eerder de intentie om als eerste team dit seizoen Purmersteijn een pootje te lichten. Wel een tegenslag, al voordat de wedstrijd ook maar in de buurt was: Demy, Jayda, Siomara en Ivana zouden er namelijk niet bij kunnen zijn. Heel jammer, ook omdat zij dan deze onvervalste kraker zouden moeten gaan missen. Gelukkig was er wel snel een oplossing. Onze JO11-6M was vrij dit weekend en daar waren genoeg meiden die wel eens wilden helpen om Purmersteijn van hun voetstuk te stoten. Kiki, Kira, Hailey en Ilsa hadden enorme zin om de meiden van de MO11-1 te helpen met deze zware strijd!

Het weer hielp in ieder geval alvast mee. Het was wel fris, maar de zon scheen en zou ook de hele wedstrijd blijven schijnen. Een voorbode van wat er zou gaan komen? De zon scheen niet zo op het gezicht van de coach van Purmersteijn. Bij het handje schudden voor de wedstrijd keek hij bezorgd. Die zorgen werden niet gedeeld door zijn meiden en de meegereisde ouders. Ze blaakten van vertrouwen en leken alleszins van plan om ook ons team gewoon even op te rollen.

En het moet gezegd, Purmersteijn heeft echt een goed team. De speelsters passten de bal mooi naar elkaar, konden elkaar goed vinden en waren al gelijk gevaarlijk voor ons doel. Grote meiden ook, die duidelijk al langer met elkaar speelden. Er sprak veel vertrouwen uit hun spel, terwijl onze gelegenheidsformatie nog even de juiste lijnen moest vinden. Dat duurde echter niet lang. Hailey kreeg na een kleine tien minuten de bal, soleerde prachtig door de verdediging van Purmersteijn en knalde de bal tegen de touwen. 1-0 voor ons! De meiden van Purmersteijn keken elkaar verbaasd aan. Een achterstand hadden ze dit seizoen nog niet eerder meegemaakt en het was al snel duidelijk dat ze niet zo goed wisten hoe ze hiermee om moesten gaan. De mooie lijnen uit de eerste helft waren meteen verdwenen en het spel werd nerveus. Ze wilden de achterstand zo snel mogelijk ombuigen naar een voorsprong, maar begonnen daardoor slordig te spelen. Onze verdedigende meiden Kiki, Ilsa en Kira hadden hun handen vol aan de aanvallen van Purmersteijn, maar konden zich toch zonder al teveel problemen staande houden. Ze stonden dan ook erg goed te verdedigen, daarbij gesteund door een fenomenaal keepende Noa. Ze heeft door haar blessure natuurlijk een aantal wedstrijden gemist, maar daar was vandaag helemaal niks van te merken. Er kwam geen bal doorheen, en alhoewel ze wel een paar keer werd geholpen door de lat, was ze vandaag een hele zekere sluitpost.

De coach van Purmersteijn begon ondertussen een beetje nerveus te worden, wat alleen maar erger werd na een perfect uitgevoerde aanval van onze kant. Nadat de bal na een aanval van Purmersteijn vakkundig werd weggewerkt speelde Kira de bal naar Hailey. Deze trok naar de zijkant toe en gaf de bal panklaar voor aan Madelief. Haar hoef je zo'n kans niet twee keer te geven, ze schoot de bal hard langs de keeper. 2-0!

Zo gingen we de rust in met een mooie voorsprong. Onze meiden liepen blakend van vertrouwen terug naar de kleedkamer, bij Purmersteijn was het vooral erg stil. En terwijl in onze kleedkamer werd genoten van warme chocomel (bedankt weer Farida!) kreeg het team aan de overkant een donderspeech te verduren, die tot in onze kleedkamer te horen was.

De tweede helft zag eigenlijk hetzelfde spelbeeld als in de eerste helft. Purmersteijn probeerde het spel te maken, maar ons team kwam er ook regelmatig gevaarlijk uit. Hailey was van plek gewisseld met Ilsa en bleek ook achterin goed uit de voeten te kunnen. Je zag in de tweede helft ook de vooruitgang van onze eigen meiden. Vorig seizoen hebben we natuurlijk ook regelmatig met hulpmeiden gespeeld en dan zag je toch dat onze eigen dames een beetje bedeesd waren tussen al die ervaren meiden. Nu was dat echter veel minder het geval en bijvoorbeeld Liona, Kimberley, Sara en Tamara gingen eigenlijk verder op dezelfde voet die we al het hele seizoen gezien hebben. Als ze de bal kregen speelden ze deze niet meteen af, maar keken goed of ze niet zelf iets konden gaan proberen. Ze hebben eigenlijk allemaal leuke acties met de bal gemaakt, vaak resulterend in dan alsnog een goede pass naar een andere speelster van ons team. Je ziet dan wel dat onze meiden dan af en toe nog een klein beetje de snelheid missen om echt gevaarlijk te worden tegen een team als Purmersteijn, maar ik denk dat we in de komende wedstrijden nog wel wat van deze meiden kunnen gaan verwachten. Ook verdedigend waren ze erg sterk en laten zich nu echt niet zomaar meer wegzetten.

Madelief heeft dit seizoen natuurlijk al bewezen dat ze enorme sprongen aan het maken is. Ook tegen dit sterke team kwam ze er regelmatig heel goed langs en was ze keer op keer gevaarlijk. Niet alleen is ze sterk als ze de bal heeft, maar ook als iemand anders van ons team in de aanval is. Ze heeft prima gevoel voor waar ze moet staan en waar ze de bal kan verwachten. Dat bleek wel toen de bal na wederom een razendsnelle aanval van onze meiden werd voorgegeven. Je kan dan als aanvaller wel op de goede plek staan, maar je moet hem er dan nog wel even inschieten. Dit keer deed ze dat met links, alweer haar elfde goal van het seizoen!

En zo was het 3-0 en begon de frustratie bij Purmersteijn steeds beter te merken te worden. Zeker toen Kira na een prachtige rush ook nog de 4-0 binnentikte. Het was sowieso een genot om te zien hoe de meiden van de JO11-6M speelden en het was hartverwarmend hoe hard ze hun best deden voor onze meiden. De aanvallen van Purmersteijn bleven ondertussen volop doorgaan, maar Noa was zeer alert bij een aantal harde schoten op doel. Er was een pegel richting het net die ik eigenlijk al had geteld, maar die Noa met een waanzinnige reflex toch over het doel heen tikte. Dat het dan iets later toch nog 4-1 werd maakte allemaal niet meer uit. We hadden de koploper verslagen!

Alle meiden waren blij, en terecht. Wat een super wedstrijd! Purmersteijn heeft natuurlijk nog steeds de kans om kampioen te worden, maar we hebben ze toch in ieder geval een beetje aan het struikelen gebracht. Veel rake penalty's van onze meiden, waar bijvoorbeeld Kimberley haar schot perfect in de hoek plaatste. Trotse ouders alom, en wederom een mooie overwinning van onze meiden. We staan nog steeds 5e in de stand, maar we staan inmiddels zoveel voor op nummer 6 dat we alleen nog maar omhoog hoeven te kijken. Wat een waanzinnig seizoen! Volgende week met ons volledige team uit tegen Westfriezen, de nummer laatst. Heel benieuwd wat dat gaat worden...