SV De Meer MO13-1 - FC Purmerend MO13-2 0-9
Wat een heerlijke wedstrijd!
Na een zoektocht voor vele bereiken we allemaal de velden van SV de Meer in Amsterdam. Een van de vele voetbalvelden in deze sportomgeving.
Gelukkig ging de wedstrijd door na een nacht en een ochtend vol regen.
De meiden van de MO 13-2 waren er klaar voor. Gekleed in hun nieuwe shirt met de sponsoring voor Kika kwamen ze het veld op. Een echt grasveld. De tegenstander was al volop bezig met de warming up. Onze meiden lieten even zien hoe dat moet op zijn Purmerends en daar kwam de samba beweging met de klap in de hand. Er klonken 28 handen op elkaar in een moment. Met 14 kanjers doen we een rondo of schieten we de keeper in. Joost, Marc en Chiu zwepen de boel op voor de wedstrijd en dan volgt het moment van stilte… 😉… en hoofdtrainer Joost komt aan het woord voor de opstelling en de tactiek (is geheim). Geen woord is Spaans…gewoon lekker voetballen, plezier hebben, overspelen, aanvallen, (mee)verdedigen en gewoon schieten als het kan. En dat laatste hebben ze goed in hun oren geknoopt zal later blijken.
Helaas kunnen we niet starten met Deslyn (Ziek) en Rawaan (geblesseerd), maar zijn
onze Nova en Demi bereid om ons te helpen vandaag. Met dank aan de altijd en
eeuwige steun van de trainers van de MO13-1,Alwin en Hugo. (dank mannen)
We starten met Eleane in het doel en wat heeft die de afgelopen weken fantastisch
gekeept. En dan te weten dat ze voor het eerst op het doel staat.
Het balletje gaat al snel rond bij onze meiden er wordt direct druk gezet op de
tegenstander.
Helaas gaat op dat moment ook de hemel een klein beetje over en een stort van regen
komt naar beneden. Vele stoere ouders blijven de regen langs de kant doorstaan en
andere snellen zich naar de kantine om daar de wedstrijd te volgen. Dan na een kort
tikkie takkie, krijgt Nova de bal en daar is het eerste doelpunt voor ons. Mooi doelpunt
Nova. Dan wordt het hier en daar een beetje slordig en blijft een tweede doelpunt uit.
De tegenstander komt terug, maar de aanval wordt afgeslagen door onze geweldige
verdediging met Isa, Maite, Yara en Charlotte. Overigens Yara heeft ontdekt wat je met
een goede schouderduw kan bereiken, namelijk de tegenstander uit balans brengen en
de bal afpakken. Klasse hoor! Met snelle aanvallen van Ayden, Sienna en Aliya komen
we dicht bij een volgend doelpunt.
De druk neemt weer toe en Demy zorgt ervoor dat we als team de bal in ploeg houden.
Samen met Sky en Indy houdt Demy de druk naar voren. Dan besluit onze geweldige
natgeregende coach tot de wissels, terwijl Marc actief aan de andere zijde van het veld
onze meiden aan het coachen is. Het spelbeeld blijft hetzelfde, maar dan beginnen de
schoten op het doel van onze tegenstander. Boem, een knal van Nika van meer dan 20
meter zo in de hoek langs de keeper. En dan de volgende van de bikkel Demy, boem en
dat is 3. De meiden van de tegenstander blijven proberen en geven echt niet op. Ook zij
zijn eerste jaars op een groot veld. Klasse meiden hoor!
En dan en het kan ook niet uitblijven en onze Indy grijpt de bal en haar kans en maakt
een mooie 4e doelpunt.
Dan de rust in…koud en nat… en krijgen we de geheime tactiek van Joost weer mee.
Marc geeft terecht aan dat de bal over de beiden kanten moet gaan en dat er mee
geschakeld moet worden. Ook dat knopen de meiden in hun oren.
We gaan het veld weer op en Ayden wil eigenlijk niet op de rechtsback positiespelen,
maar we zien later dat ze dat heel goed kan, want ze speelt de bal steeds heel goed aan
naar Sienna aan de rechterkant. En Sienna die met mooie passeer bewegingen langs de
tegenstander gaat met twee keer net voor langs schiet. Ook Marly komt samen met
Aliya blijven aandringen met in hun rug de steeds goed aansluitende teamgenoten.
Dan komt Demy weer met een beweging en een schot, boem 5-0. De meiden van de
Meer laten het er niet bij zitten en gaan gewoon door. Ons team ook en maakt Nika het
zesde doelpunt. Dan voetballen we alleen nog maar aan de zijde van de tegenstander
met veel druk en vele kansen. Een kans voor Sky en zij maakt haar eerste doelpunt in
de competitie en ook Aliya pakt daarna prachtig haar doelpunt. Geweldig hoor meiden
en het is al 0-8. Dan nog een kadootje voor Marly die een mooi doelpunt maakt op de
dag van haar verjaardagsfeestje.
Eindstand 0-9. Het was een verdiende overwinning en het zelfvertrouwen in het team
groeit. Het samenspel ook maar uiteraard gaan we daar nog aan sleutelen.
Ook mooi om te zien dat onze tegenstander ondanks het verlies positief bleef en wilde
blijven voetballen. Nou op naar de volgende wedstrijd, groet de verslaggever deze keer
Chiu (wie o wie de volgende keer?)
-----
MO13-2 seizoen 2018-2019
Een verhaal van twee toernooien
Het is vakantie, met een gat van drie weken tussen twee competitiewedstrijden. Gelukkig zijn er in zo'n periode dan altijd wel toernooien te vinden. We hebben de MO13-2 dan ook bij twee toernooien ingeschreven, zodat de meiden ook in de vakantie lekker kunnen voetballen.
Het eerste toernooi is bij SV De Meer in Amsterdam. Aanvankelijk hadden we ons ingeschreven voor het meidentoernooi, maar aangezien er blijkbaar verder geen enkel meisjesteam heeft ingeschreven zijn we ingedeeld in een jongenspoule. We spelen daarin tegen vier Amsterdamse jongensteams uit de JO11-competitie en 1 meisjesteam van SV De Meer. Dit houdt wel in dat we 8 tegen 8 moeten spelen op een half veld, met alle nieuwe regels die daarbij horen. Dus niet ingooien maar indribbelen, corners ook indribbelen als je wil en een veld dat smaller is geworden.
De meiden moeten er nogal aan wennen, wat te merken is bij de eerste wedstrijd tegen SV De Meer. Onze talentvolle meiden, die de afgelopen weken zo sterk bezig zijn, hebben er verrassend veel moeite mee. Bij trainingen spelen we vaak partijtjes op een half veld, maar dat is toch anders dan met al deze regels voor het 'echie'. SV De Meer heeft er minder moeite mee. Volgens de trainer speelt dit team vaker wedstrijden 8 tegen 8 en ze komen dan ook snel op 1-0 voor. Dit schudt onze meiden wel een beetje wakker. We komen wat vaker in de aanval en zijn een paar keer in de buurt van een goal, maar het zit er niet echt in. Veel tijd om te wennen aan deze omstandigheden hebben onze meiden ook niet, want de wedstrijd is na een kwartier al afgelopen.
Dan begint er iets wat we vandaag veel zullen moeten doen: wachten! Er zit steeds drie kwartier tussen de wedstrijden. Daar komt nog eens bij dat het echt heet is vandaag, wat de energie van de meiden weinig goeds doet. Aan de andere kant, er zijn veel ouders meegekomen en in ons hoekje in de schaduw lijkt het bijna alsof we hebben aangeschoven op een gezellige stadscamping.
De tweede wedstrijd staan de meiden klaar op het veld. Alleen... Geen tegenstander. Er komt wel een scheidsrechter aangerend, die ons meldt dat de tegenstander heeft afgezegd. Met andere woorden: we krijgen wel een 3-0 overwinning, maar moeten nu ook weer drie kwartier wachten. Het veld is leeg, de meiden staan klaar, en de ouders vervelen zich ook een beetje... Een mooie gelegenheid voor een partijtje tussen Ouders en Meiden!
Iedereen is er wel voor te porren en binnen een paar minuten staan er twee fanatieke teams tegenover elkaar. 11 meiden, aangevuld met broertjes en zusjes, tegen een stuk of 12 vaders, moeders, opa's en oma's, die maar wat graag willen laten zien waar hun meiden hun voetbaltalent vandaan hebben. Het is eigenlijk ook meteen de leukste wedstrijd van de dag. De sfeer is ongedwongen, iedereen geniet en er wordt volop gelachen. Daarbij zijn er ook genoeg mooie acties te zien. Er blijken daadwerkelijk ouders op het veld te staan die kunnen voetballen en de ouders komen dan ook snel op voorsprong. Natuurlijk willen de meiden niet verliezen van die oude knarren en ze blijven volop op doelpunten jagen. Er vallen doelpunten aan beide kanten en de score begint flink op te lopen. Iedereen gaat zo in de wedstrijd op dat we niet doorhebben dat er inmiddels twee teams langs het veld klaarstaan. De trainer van een van de teams komt naar me toe en zegt: "Eh... Onze wedstrijd moet eigenlijk nu beginnen." Jammer! Maar aan de andere kant is iedereen ook wel behoorlijk uitgeput na deze krachtsinspanning in de hitte.
Het wachten, gecombineerd met de hitte, zorgt er voor dat de energie langzaam maar zeker weg begint te zakken. Toch gaan de meiden volle bak in hun volgende wedstrijd, tegen IJburg. De jongens waar we tegen spelen mogen dan wel kleiner zijn dan onze meiden, maar ze kunnen wel voetballen en zijn daarbij ook erg wendbaar. Ze kunnen iets sneller omschakelen en bewegingen maken, waar dan wel weer tegenover staat dat onze meiden sterker zijn en goed met elkaar combineren. Het wordt een spannende wedstrijd, die uiteindelijk eindigt in 0-0. Zonde, want we hebben genoeg kansen gehad op een doelpunt.
Ondertussen dient zich een nieuw probleem aan. Het is goedkoop parkeren bij het sportcomplex waar ook het terrein van SV De Meer zich bevindt, maar nadeel is wel dat je er maar vier uur mag staan. Alhoewel ze dit bij SV De Meer ook weten, hebben ze hun toernooi toch zo ingedeeld dat het langer dan vier uur duurt. Met andere woorden: alle ouders moeten hun auto ergens anders neerzetten om niet met een grote boete geconfronteerd te worden. Dat ze dat nu niet wat beter hadden kunnen plannen bij SV De Meer...
We staan klaar voor de wedstrijd tegen FC Taba, maar daar blijkt dat dit team ook al heeft afgezegd. Gelukkig staat er toch een tegenstander, te weten WV-HEDW. De wedstrijd tegen deze jongens verloopt eigenlijk hetzelfde als tegen IJburg. Het is een spannende wedstrijd, waarin onze meiden laten zien langzaam maar zeker te wennen aan het spelen op een klein veld, tegen vlugge jongens. Toch lukt het ons weer niet tot een doelpunt te komen, waar onze tegenstander met een mazzeltje wel een doelpuntje weet mee te pikken. En zo verliezen we deze wedstrijd niet geheel verdiend met 0-1.
De meiden zijn er inmiddels wel een beetje klaar mee. Ze zijn moe van het vele wachten en de hitte, maar er staat toch nog een wedstrijd om de 3e en 4e plaats op het programma. De meiden doen hun best tegen wederom WV-HEDW, maar de tank is leeg. De jongens stappen als winnaars van het veld, onze meiden zijn duidelijk teleurgesteld. Gelukkig is wel de vakantie begonnen en hebben de meiden genoeg tijd om bij te komen.
Aan het einde van de vakantie weer een toernooi. Dit keer bij VV Alkmaar, de eredivisieclub waar we eerder dit seizoen ook al zijn geweest. Het is slechts twee weken later, maar de omstandigheden hadden bijna niet meer kunnen verschillen. In plaats van heet is het vandaag koud en slaan sommige meiden zich voor hun hoofd dat ze tegen hun moeders hebben geroepen dat ze echt geen thermokleding onder hun voetbalkleren nodig hadden vandaag,
De ambiance is mooi vandaag. We mogen spelen in het stadion van VV Alkmaar, waar op het hoofdveld twee velden naast elkaar zijn gemaakt. Ja dat is wel jammer: weer 8 tegen 8, omdat er niet genoeg volledige teams hadden ingeschreven. Toch hebben de meiden er zin in, vooral ook omdat er vandaag alleen tegen meisjes gespeeld mag worden.
Het toernooi is ingedeeld in twee poules met drie teams. Wij zitten in een poule met BOL, toevallig een team dat ook in onze competitie speelt, en Kwiek, een team dat een klasse hoger speelt. Eerst de wedstrijd tegen BOL. Het is snel duidelijk dat wij het betere team zijn. Onze meiden weten de tegenstander bij ons doel weg te houden en komen vaak dicht in de buurt van het doel van BOL. We missen door blessures wel de stootkracht voorin om het overwicht om te kunnen zetten in doelpunten. De meiden vinden het toch ook nog steeds lastig op een klein veld, waar niet bij helpt dat VV Alkmaar de allerkleinste MO9-doeltjes heeft neergezet. Die meiden van ons schieten toch liever op een groot doel... ;-)
Zo blijft het 0-0. Ik loop naar de trainer van BOL toe om hem te bedanken voor de leuke wedstrijd, maar hij kijkt me een beetje geschrokken aan als ik "Tot over twee weken!" tegen hem zeg. "Moeten we dan soms voor de competitie tegen jullie?" vraagt hij. Ik steek mijn duim omhoog en zeg: "Ja, dat wordt vast ook een leuke wedstrijd." Zo te zien heeft hij daar niet heel veel vertrouwen in.
Onze tweede tegenstander staat meteen klaar. De wedstrijd tegen Kwiek is een heel ander verhaal dan de eerste wedstrijd. Dit team heeft twee meiden voorin die snel en vaardig zijn en die zich vaak vrij weten te spelen. Wij zetten daar wel een aantal goede aanvallen tegenover. Onze meiden spelen fel en verdedigen daarbij goed, maar kunnen niet voorkomen dat Kwiek twee keer een doelpunt weet te maken. Jammer, maar aangezien we toch als tweede zijn geeindigd mogen we in de halve finale spelen.
Tijdens onze wedstrijden hebben we op het veld naast het onze al gezien dat daar een team in het rood speelt dat erg goed is. Laat dit Alkmaarse Girls team nou net onze tegenstander zijn. Ik had dit team al opgezocht op Voetbal.nl, om te zien in welke klasse ze spelen, maar daar waren ze niet te vinden. Wat blijkt: Alkmaarse Girls is een door VV Alkmaar bij elkaar gezocht team, bestaande uit de beste meiden uit de regio. Allemaal meiden die in de hoogste klasses spelen. En daar moeten wij dan als derde klasse team tegen aantreden. Ik had voorafgaand aan het toernooi nog aan de mensen van VV Alkmaar gevraagd of wij als derde klasse team wel een beetje mee zouden kunnen doen bij hun toernooi, maar er werd me verzekerd dat dit geen probleem zou zijn. Tja... Al bij de eerste aanval valt de eerste goal voor het rode team en er zouden er nog heel wat volgen. Onze tegenstander tikt er soepel op los.
Onze meiden doen keihard hun best om de vele aanvalsgolven tegen te houden en zijn hierin ook vaak succesvol, maar het is simpelweg te oneerlijk verdeeld op het veld. Je kunt dan zeggen dat dit soort wedstrijden goede leermomenten zijn voor onze meiden, maar wat leer je ervan als je vijftien minuten lang aan alle kanten voorbij wordt gelopen? Onze meiden zijn de afgelopen maanden enorm vooruit gegaan, waardoor we het zelfvertrouwen sterk hebben zien groeien. Hierdoor presteert onze MO13-2 momenteel fantastisch. We hebben nog drie competitiewedstrijden voor de boeg en staan maar op drie punten van de eerste plek. Alles is dus nog mogelijk en iedereen mag er trots op zijn hoe goed onze meiden het doen. Dan helpt het niet dat je helemaal wordt weggespeeld door een team dat veel te sterk is.
Goed, genoeg gemekkerd! Twee duidelijke conclusies na afloop van deze twee toernooien. 1: Onze meiden houden er niet van om 8 tegen 8 te spelen op een half veld en komen daarbij ook niet helemaal tot hun recht. 2: In het vervolg toch misschien iets kritischer zijn voordat ik ons inschrijf voor een toernooi... Toch: onze meiden hebben er weer heel wat spelminuten bij gemaakt en zijn er klaar voor om volgende week SVA in Assendelft te bestrijden. Dan nog thuis tegen BOL en uit tegen Schagen... Laten we hopen dat Isabella, Meike, Frederique en Do ook op tijd weer helemaal zijn hersteld om het einde van dit fantastische seizoen op het veld mee te maken!
Patrick, met foto's van Iris (SV De Meer) en Patrick (VV Alkmaar)
Verslagen
Zaandijk - FC Purmerend 0-2
FC Purmerend - Winkel 1-2
FC Purmerend - FC Medemblik 5-0
DESS - FC Purmerend 0-0
FC Purmerend - ADO20 4-4
LSVV - FC Purmerend 0-4
VVS46 - FC Purmerend 1-1
FC Purmerend - Fortuna Wormerveer 3-1
Een avond in Alkmaar
De meiden van de MO13-2 mochten langs bij eredivisieclub VV Alkmaar. We waren uitgenodigd voor een clinic, waarna de meiden het veld op mochten als lineup girls, met daarbij ook nog penalty schieten op het veld.
Ruim op tijd stonden we met 15 meiden klaar bij de poort. Allemaal in het rood/zwarte trainingspak van FC Purmerend en allemaal met heel veel zin in een leuke avond. We werden ontvangen door mensen van VV Alkmaar, die de meiden uitnodigden om alvast een balletje te trappen in het stadion van de club.
Op het afgesproken tijdstip begon de clinic, waarbij de meiden door speelsters van VV Alkmaar werden begeleid bij meerdere verschillende oefeningen. Iedereen moest flink aan de bak, maar ja, we waren natuurlijk ook niet voor niets naar Alkmaar gekomen. Het is wel eens leuk om als trainers te zien hoe iemand anders je team traint, alhoewel we het af en toe niet konden laten om toch ook een extra aanwijzing naar onze meiden te schreeuwen.
Na de clinic moesten de meiden naar de kleedkamer. Drie meiden werden uitgekozen om vlaggenmeisje te zijn, de rest mocht zich gaan omkleden in het tenue van de tegenstander van VV Alkmaar, Achilles 29. De ouders wachten in het zonnetje op de tribune. Het was eerlijk gezegd wel een beetje koddig om de meiden in hun nieuwe outfits te zien toen ze klaar waren met omkleden. Met de mooie retro shirts was op zich niks mis, alleen had de club waarschijnlijk wel gerekend op iets kleinere meiden... Maakt ook niet uit!
Even later moesten de dames de catacomben weer in, om daar hun plek in de line-up in te nemen. De spanning werd door de club goed opgebouwd... En daar kwamen de speelsters het veld op. Ik denk dat onze meiden het best leuk vonden om met die eredivisiedames het veld op te lopen, alhoewel je ook wel kon zien dat ze het een beetje ongemakkelijk vonden om hand in hand het veld op te lopen met die speelsters. Waar nog eens bijkwam dat een aantal van onze langere meiden boven de speelsters waar ze mee meeliepen uitstaken ;-)
Toch vonden de meiden het prachtig, alhoewel ze het ook wel weer prettig vonden om hun eigen FCP kleren aan te mogen. De wedstrijd was in de eerste helft niet erg spannend. VV Alkmaar liep makkelijk uit naar 3-0, pas tegen het einde van de eerste helft kwam Achilles 29 een beetje terug, tot 3-1. Dit werd door meerdere meiden van ons team vanuit de kantine gezien, aangezien de keuken van VV Alkmaar een beetje moeite had met de enorme lading patat en frikandellen die er door onze meiden werd besteld.
Dit moest allemaal snel naar binnen worden gewerkt, aangezien het in de rust tijd was voor de penalty's. Dat ging onze meiden bepaald niet slecht af. Er knalden heel wat penalty's tegen de touwen. De mooiste was trouwens van Maartje, het kleine zusje van Madelief, die onder luid gejuich de bal in het doel wist te krijgen.
De tweede helft was lang heel spannend. Achilles 29 kwam op 3-2 en was meerdere keren dicht bij de gelijkmaker. Het werd uiteindelijk toch 4-2 voor VV Alkmaar, het teken voor een groot deel van onze meiden om weer op huis aan te gaan. Er moest per slot van rekening de dag erna ook nog even zelf een wedstrijd gespeeld worden. De overgebleven meiden zagen het ook nog 5-2 worden, waarna er nog handtekeningen mochten worden gescoord. Alles bij elkaar was het een hele geslaagde avond. De meiden hebben het met elkaar enorm leuk gehad, terwijl de ouders het wel prettig vonden om in de zon hun dochters te zien genieten. het werd op gegeven moment wel wat fris, maar dat heb je er dan als ouder toch ook voor over. Wat VV Alkmaar betreft, op 3 mei komen we terug, om dan deel te nemen aan het meidentoernooi van de club. Gaat vast ook heel leuk worden.
Patrick (met dank aan Iris voor de foto's)
Volop passie in spannende oefenwedstrijd
FC Purmerend MO13-2 - Alliance 22 MO13-1 2-3
De meiden zijn op dreef, dus vandaag een oefenwedstrijd tegen een pittige tegenstander. Alliance 22 is een team dat een klasse hoger speelt dan wij, wat in de kleedkamer een beetje tot verbaasde blikken leidt. "Waarom moeten we nou tegen zo'n sterk team spelen?" Ik leg ze uit dat het goed is voor hun ontwikkeling om af en toe eens tegen sterkere teams te spelen, en dat ze momenteel zo goed bezig zijn dat ze helemaal niet bang hoeven te zijn voor meiden die wat hoger spelen dan zij.
Op het veld blijkt er volop vertrouwen in een goede afloop. En zoals verwacht doen onze meiden helemaal niet onder voor het andere team. Sterker nog: ze nemen zelfs enthousiast het heft in handen. Er wordt fel op de bal gespeeld en gecombineerd en na vijf minuten krijgen we onze eerste grote kans als Isabella wordt gelanceerd. Na een mooie steekpass heeft ze vanaf de middellijn het hele veld voor zich. Eigenlijk dezelfde situatie als vorige week, maar dit keer pakt Isabella het voorzichtiger aan. Ze is niet meer te achterhalen door de verdedigsters van Alliance en beloont haar actie met een prachtig doelpunt. 1-0!
De meiden leunen niet achterover, maar blijven brutaal de aanval zoeken. We krijgen een paar mooie kansen, die helaas in schoonheid sterven. Alliance komt langzaam maar zeker meer in het spel. Onze verdedigsters en Ezri worden een paar keer flink op de proef gesteld, wat helaas leidt tot twee doelpunten van onze tegenstanders uit Haarlem. Onze verdediging staat goed, geconcentreerd te spelen, maar Alliance heeft simpelweg een aantal mooie acties in huis waar geen antwoord op is.
Niet getreurd! Onze meiden blijven er vol voor gaan en zijn vlak voor rust nog een paar keer dicht bij een tweede doelpunt. Na het fluitsignaal is er dan ook nog steeds volop vertrouwen dat dit helemaal niet verkeerd af hoeft te lopen. Sowieso: de meiden staan heerlijk te voetballen en genieten met volle teugen. De stemming in de kleedkamer is dan ook zeer vrolijk. De meiden eten sinaasappels die Bas 's ochtends vroeg voor ze heeft staan snijden en zijn er volop van overtuigd dat we onze tegenstander uit Haarlem nog wel even te pakken gaan nemen.
Ondertussen sta ik voor het whiteboard te kijken hoe we het team in de tweede helft neer gaan zetten. Ik ben mijn wisselschema vergeten en als je dan 5 wisselspeelsters hebt is het best lastig om alles goed in de gaten te houden. Zeker als het halve team over je schouder mee staat te kijken en met goedbedoelde adviezen komt. De meeste meiden zien het wel zitten om in de tweede helft in de spits te gaan staan, om toch vooral de gelijkmakende en meteen de winnende goal te scoren. Maar ja, met zeven spitsen is het best lastig spelen, dus dat moet toch anders worden neergezet. Als er op de deur wordt geklopt dat we nu toch echt naar het veld moeten komen zet ik nog snel de laatste namen op het bord. Als dat maar goed afloopt...
De MO13-2 begint de tweede helft weer vol vuur. We hebben in deze helft zelfs meer kansen dan in de eerste helft. We krijgen meerdere corners, waarvan de laatste ook meteen de mooiste is. Luna schiet hem vanaf links hoog voor het doel, waar hij prachtig in de bovenhoek krult. 2-2! Hierna golft het spel nog steeds op en neer. Alliance 22 begint wel langzaam maar zeker de overhand te krijgen. We weten er nog regelmatig uit te komen, maar het is vooral onze verdediging die stevig aan de bak moet. Dat gaat heel vaak heel goed, maar helaas ook een keer niet. Alliance 22 komt zo met 2-3 voor en verdedigt hun voorsprong succesvol. Bij ons is de tank een beetje leeg en de laatste minuten komen we helaas niet meer in de buurt van het vijandelijke doel.
Dus: jammer van de 2-3, maar wat hebben we weer kunnen genieten van ons team. We hebben het er elke keer over dat de meiden vooruit gaan, maar dat was ook vandaag weer te zien. Natuurlijk, er was ook genoeg te zien dat nog beter kan. Er liggen soms flinke gaten op het middenveld, waardoor de tegenstander teveel kansen krijgt. De passes zijn vaak nog niet strak genoeg en kunnen dan makkelijk onderschept worden. En de coach moet zijn wisselschema niet vergeten, want daardoor verliep het wisselen ook niet optimaal vandaag...
Complimenten van de tegenstander van vandaag. Vooral de grensrechter van Alliance 22 die in de tweede helft aan mijn kant stond is erg te spreken over onze meiden. Hij heeft gezien hoe de meiden in de wissel constant bij me kwamen staan om hun teamgenoten aan te moedigen en advies te geven en te vragen wanneer ze er weer in mochten. "Dat heb ik echt nog nooit gezien, zoveel enthousiasme langs de lijn!" En er was ook een aspect van het spel dat beter ging dan voorgaande weken. We hebben de meiden bij de training een potje Walking Football laten spelen om ze te leren meer rust in hun spel te nemen, en dat was vandaag ook best al een beetje op het veld terug te zien. Komende week weer lekker twee keer trainen en dan zaterdag voor de competitie tegen LSVV. We kunnen nu al niet wachten!
Patrick, met foto's van Iris
Gedreven MO13-2 knokt zich naar de overwinning
SV Kadoelen MO13-2 - FC Purmerend MO13-2 0-3
Wat is het soms toch genieten langs de kant van de lijn bij een voetbalwedstrijd. Zoals vandaag, bij de wedstrijd van onze meiden tegen de MO13-2 van Kadoelen. Niet alleen was het super weer, maar het was ook nog eens een heerlijke wedstrijd om naar te kijken. De meiden hadden er weer duidelijk zin in vandaag en gooiden zich volop in de strijd. Onze MO13-2 was door ziekte en vakantie vandaag aangevuld met een vijftal hulpmeiden. Lindsay weer terug op het oude nest vanuit de MO15-2, vanuit de MO13-1 Marinda, Charissa, Elisa en Dylana. Meiden die allemaal wel eens eerder met ons hebben meegedaan en zich ook vandaag weer volledig hebben ingezet voor onze speelsters.
Een goede, lange warming-up vandaag, gevolgd door een voorbespreking in de kleedkamer waar de meiden aandachtig toe zaten te luisteren. Dat merken we sowieso wel. Waar het in het begin van het seizoen nog wel eens geiten en minder goed luisteren was, daar beginnen de meiden het langzaam maar zeker allemaal serieuzer te nemen. Dat was ook meteen te zien op het veld. Nadat alle meiden elkaar de hand hadden geschud en fijne wedstrijd hadden gewenst ontspon zich een leuke eerste helft. De teams waren duidelijk aan elkaar gewaagd. Ons team was met de nieuwe meiden nog een beetje onwennig, Kadoelen speelde duidelijk al langer samen met elkaar. Onze tegenstander was in het begin dan ook wat gevaarlijker dan onze eigen meiden. Marinda werd een paar keer op de proef gesteld, maar onze verdediging kreeg al snel meer greep op de aanvallen van het andere team. Charissa en Lisa in het hart van de verdediging, met Noa, Zeynep en Yenthl afwisselend op ondersteuning op links en rechts. Ook in het midden meiden die steeds beter gingen samenspelen. Eerst Luna en daarna Lindsay op midmid, met Selin en Liona aan de zijkanten. Voorin begon Madelief in de spits, met afwisselend Dalila, Isabella, Dylana en Elisa op de flanken.
En al die geel/rode meiden begonnen steeds beter samen te spelen. Kadoelen kwam er moeilijker door, wij drongen steeds meer aan. Het was nog niet eenvoudig om er door te komen, want Kadoelen had een aantal sterke meiden in de verdediging staan. Er werden dan ook heel wat mooie duels uitgevochten. Toch pakten wij vlak voor rust dan alsnog de voorsprong. Het was Elisa die een gaatje wist te vinden en de bal er prachtig inschoot. 0-1!
We besloten maar niet naar de kleedkamer te gaan en in het zonnetje de limonade op te drinken. We bespraken de tactiek voor de tweede helft en gaven hier en daar wat aanwijzingen. Ook wat tactische wissels. Dalila naar achteren, Luna naar de spits en Madelief verder op het middenveld. De tweede helft was al snel duidelijk dat we hier niet zouden gaan verliezen. Niet alleen kregen we het beste van het spel, we kwamen ook snel op 2-0. Het was Isabella die een prachtige rush maakte en deze perfect afrondde. 0-2! Hierna nog veel meer mooie aanvallen van onze meiden, die de verdediging van Kadoelen maar met moeite kon afweren. De 0-3 zat wel in de lucht en viel ook halverwege de tweede helft. Een afzwaaiende bal werd door Charissa vol op haar slof genomen. Een onhoudbaar schot dat hard tegen het net aan schoot. 0-3! Kadoelen gaf niet op en bleef proberen bij ons een gaatje te vinden. Toch werd dat steeds moeilijker voor ze. En waar Marinda het in de eerste helft nog druk had gehad, daar zal ze het in de tweede helft een stuk minder spannend hebben gehad. Mooi om te zien hoe elke aanval door een onvermoeibare, geel/rode horde onschadelijk werd gemaakt!
De overwinning was dan ook absoluut verdiend. Kadoelen had goed gespeeld en er aan meegeholpen er een fijne, sportieve wedstrijd van te maken. Maar het was wel duidelijk dat de MO13-2 van FC Purmerend de punten terecht mee naar huis ging nemen! In de kleedkamer vermoeide, rode gezichten waar wel de blijdschap van afstraalde. Onze vraag of de meiden hadden genoten werd dan ook volmondig met JAAAAAA beantwoord! En zo zien we het toch heel graag!
De meiden zijn goed bezig. 1 december is de laatste keer dat we hebben verloren en sindsdien hebben we 1 keer gelijk gespeeld, 2 keer gewonnen en super gepresteerd bij het Sport 2000 Zaalvoetbaltoernooi. Je ziet de meiden elke week vooruit gaan en het lijkt ook wel alsof er steeds meer wordt genoten. Volgende week voor de competitie uit tegen VVS46. Dat belooft ook weer een spannende wedstrijd te worden!
Patrick
De MO13-2 op dreef in de zaal
De tweede dag van het zaalvoetbaltoernooi van Sport 2000, met twee MO13-2 teams die niet kunnen wachten om op het veld in actie te komen. Eerst de MO13-2B, met Ezri, Frederique, Jasmijn, Lisa, Lisa, Luna, Noa en Tamara. Vorige week een gewonnen en een verloren, nu er op gebrand om de prestatie te evenaren van ons andere team, dat vorige week twee keer won.
De eerste wedstrijd tegen de MO13-1A van GSV. Een team dat heel aardig speelt en het onze meiden niet makkelijk maakt. We hebben wel het overwicht, maar het komt niet echt tot uiting in doelpunten. De keeper van GSV blijkt haar doel heel aardig leeg te kunnen houden. Aan onze kant is het Ezri die een paar fantastische reddingen maakt en zo blijft het eigenlijk een hele spannende wedstrijd. Maar, hartstochtelijk aangemoedigd door de meiden van ons andere team blijft de MO13-2B er wel gewoon voor gaan. Dit leidt een paar minuten voor het einde tot een aanval die eindigt bij Tamara. Ze twijfelt niet en schiet vanuit een hele moeilijke hoek de bal hard in het doel. 1-0! Echt een mooi doelpunt en alhoewel beide teams blijven aandringen ook de eindstand.
Dan de tweede wedstrijd, direct na de eerste. Dit keer tegen GSV MO13-2B. De meiden zijn door de eerste wedstrijd beter op elkaar ingespeeld geraakt en vliegen werkelijk over het veld. Luna heeft haar vizier op scherp staan en schiet twee pegels achter de keeper. Hierna is het Jasmijn die haar tomeloze inzet beloond ziet met haar eerste goal van het toernooi en zo is het 3-0! De meiden gaan hierna een beetje op de automatische piloot en zo kan GSV nog gevaarlijk terugkomen. Met twee mooie aanvallen komt onze tegenstander zelfs op 3-2. De fans van GSV moedigen hun team aan, maar worden in geluid overstemd door de grote groep meiden die wij inmiddels op de bank hebben zitten. Of in ieder geval, zo klinkt het als je er als coach naast staat ;-) De aanmoedigingen helpen, want het is Luna die met haar derde goal er 4-2 van weet te maken!
Blije gezichten bij onze MO13-2B, die nu klaar zijn met het toernooi, met 3 overwinningen en 1 nederlaag. Het is nu aan de MO13-2A, met Dalila, Ezri, Isabella, Liona, Madelief, Meike, Selin en Zeynep. Ze hebben gezien hoe het moet en kunnen niet wachten om ook het veld te mogen betreden. Eerst tegen de MO13-1A van ZOB. Het is al snel duidelijk dat het geen eerlijke strijd is. Onze meiden lopen de tegenstander aan alle kanten voorbij. Het is dat de meiden regelmatig de lat of de paal raken, anders was de score nog veel hoger opgelopen. Uiteindelijk is de eindstand 5-0, dankzij maar liefst 4 keer Isabella en 1 prachtige boogbal over de keeper heen van Dalila. Het leidt allemaal tot grote vreugde op de bank, waar onze speelsters zich prima aan het vermaken zijn.
De laatste wedstrijd. Nu tegen de MO13-1B van ZOB. Deze wedstrijd loopt een beetje uit op een domper. Onze meiden hebben de euforie van de vorige wedstrijd niet helemaal los kunnen laten en kunnen elkaar nu een stuk moeilijker vinden. Er zijn genoeg kansen, maar de bal wil er niet in. ZOB is wel drie keer trefzeker. Dat neemt niet weg dat Ezri de hele dag fantastisch heeft staan keepen en dat ze heeft laten zien dat ze zeker gevoel heeft voor het spel in de zaal.
En eigenlijk... Nu hebben beide teams 3 keer gewonnen en 1 keer verloren en zijn zo samen op de eerste plaats geeindigd! Tja, mooier dan dat kan het eigenlijk niet worden, toch?
Het zaalvoetbal zit er nu op. Volgende week mogen de meiden weer de wei in voor de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen. Om 9 uur thuis tegen Medemblik MO13-2, dus trommel alle opa's, oma's, ooms, tantes, vrienden, vriendinnen, buren, overige familieleden en vage kennisen op om de meiden aan te komen moedigen!
Patrick (met dank aan Floor en Jonna voor de foto's!)
Strijd der titanen op velden van FC Purmerend
Het was dan misschien wel zondagochtend vroeg, maar dat maakte de meiden van de MO13-2 van FC Purmerend niks uit. Ze sleepten hun ouders uit bed voor een gezamenlijke training bij FC Purmerend, waarbij de ouders flink aan de bak moesten! Genoeg fanatieke blikken op het veld. De meiden wilden natuurlijk hun ouders wel eens een lesje leren, terwijl de ouders op hun beurt wilden laten zien dat hun voetbalvaardigheden nog niet helemaal verwaterd waren! Dit allemaal met als uiteindelijke doel natuurlijk het partijtje aan het einde. Een wedstrijd tussen 11 bloedfanatieke meiden en 8 minstens zo fanatieke ouders. Misschien wel meer meiden dan ouders, maar dat werd aan de andere kant in jaren dan weer meer dan goed gemaakt ;-)
Er was geen fluitsignaal, want geen scheids, maar de ouders besloten om gewoon zelf maar te beginnen. Terwijl de meiden nog een tactiek aan het bespreken waren lag de eerste bal al bijna in het net. Na een soepele aanval over links bleek Ezri in ieder geval wel wakker aan de kant van de meiden. Daarna was het wel meteen hard tegen hard. Meiden die hun best deden om tactisch te werk te gaan, ouders die daar niet altijd even eerlijk een stokje voor probeerden te steken. De slidings waren in ieder geval niet van de lucht, maar of deze ook daadwerkelijk gepland waren, of meer waren ingegeven door vermoeidheid of onhandigheid was even niet duidelijk.
Het waren in ieder geval wel de ouders die op voorsprong kwamen. Jolanda, de enige dame in het gezelfschap, wist een fluwelen pass van Michel op waarde te schatten en deze subtiel in het doel te werken. Alom blijdschap bij de ouders, nog meer vastberadenheid bij de meiden. Ze hadden hun team goed neergezet. Er stond ook eigenlijk een hele sterke verdediging, met Lisa H, Dalila en Do die er niet bang voor waren om de toesnellende ouders de voet dwars te zetten. Toch was het weer het surplus aan ervaring dat voor een tweede doelpunt zorgde. Michael beloonde een van zijn vele rushes langs de lijn, die deden denken aan Rene van der Kerkhof in zijn beste jaren, door de bal strak voor het doel te trekken, waar hij na enig klutswerk wederom door Jolanda tegen de touwen werd geschoten.
Nu vonden de meiden dat het genoeg was. De koppen werden bij elkaar gestoken en elke fenomenale tactiek die ze van hun coach hadden geleerd werd uit de kast gehaald. Een mooie aanval door het midden leverde een verdiende 2-1 op. Isabella, Luna en Lisa G hadden hier een belangrijke rol bij. Alhoewel het misschien ook iets te maken had met het gebrek aan organisatie bij de ouders achterin. Het schroom werd afgeworpen, nu de meiden doorkregen dat hun ouders toch ook wel eens een foutje kunnen maken. Langs de flanken werden meerdere aanvallen mooi opgebouwd. Links liep dit via Dalila, Liona en Madelief, op rechts waren het Lisa H, Zeynep en Noa die de ouders pijn deden. Toch waren het de ouders die na een snelle uitbraak op 3-1 kwamen. Een bal door het midden kwam bij Patrick, die een vrij veld voor zich had. Hij bedacht zich geen moment en legde aan. Je hoorde Hugo Walker al roepen: "Komt dat schoooooot!" Met een fenomenale wreeftrap zeilde de bal zo in de rechterhoek het doel in. 3-1 voor het All Star Ouderteam!
Ik wil het niet bekennen, maar hierna begon het toch een beetje te kraken bij de ouders. De verdediging, voor zover die er sowieso was, begon het moeilijk te krijgen met de niet aflatende stroom aanvallen die de meiden op het veld legden. Alhoewel Bas en Michel rouleerden in het doel en daar herinneringen terugbrachten aan Jan Jongbloed en Piet Schrijvers, konden de meiden er toch 3-2 en 3-3 van maken. De ouders moesten weer wat terugdoen. Het waren Murat, Kenny en Wiljan die het team op sleeptouw namen en die druk uitoefenden op de verdediging van de meiden. Een van de moeiteloos uitgevoerde aanvallen kwam bij Jolanda terecht, die haar hattrick wist af te ronden! Haar dochter stond sprakeloos toe te kijken bij al het spitsentalent dat haar moeder hier aan het etaleren was.
De ouders wisten zelfs weer op twee doelpunten verschil te komen na een perfect getimed intikkertje van Wiljan, die hier een uitmuntende wedstrijd mee bekroonde. Hierna hadden de ouders nog wel meer aanvallen, maar die stierven in schoonheid. Meerdere mooie voorzetten voor het doel werden wel gekopt, maar niet zozeer in de goede richting, terwijl Ezri zich meerdere malen onverschrokken voor de aanstormende ouders wierp. De verdediging van de meiden kreeg steeds meer grip op de ouders, en toen ging het snel.
Het spel speelde zich bijna alleen nog maar af aan de kant van het doel van de Senioren All Stars, waarbij we maar niet vermelden dat Do bij het maken van de 5-4 de bal door de benen van haar vader in het doel schoot. Noa wist na een mooie aanval van Zeynep, Isabella en Luna de 5-5 te maken en na een aanval aan de andere kant via Dalila, Liona en Lisa G was het Madelief die het winnende doelpunt erin schoot!
Alhoewel de ouders vonden dat hen groot onrecht was aangedaan, stond de uitslag 6-5 voor de meiden toch echt op het scorebord. De massaal toegestroomde toeschouwers stonden allebei te juichen voor de meiden, die nu in ieder geval tot de rematch hun ouders aan deze smadelijke nederlaag kunnen blijven herinneren!
Zaalvoetbal in Middenbeemster
De vakantie heeft wel weer lang genoeg geduurd. De meiden staan vandaag klaar in sportzaal De Kloek in Middenbeemster en hebben er duidelijk zin in. Het is tijd voor het jaarlijkse Sport 2000 toernooi en voor de gelegenheid is de MO13-2 opgedeeld in twee teams. De MO13-2A moet als eerste aan de bak. Twee wedstrijden, tegen de MO13-1A en MO13-1B van GSV.
De meiden staan zo te trappelen dat binnen VIJF seconden het eerste doelpunt al in het doel van de tegenstander ligt. Isabella rent vanaf de aftrap zo het andere team voorbij en schiet hem erin. De toon is gezet en het blijkt al snel dat GSV weinig te vertellen heeft tegen onze meiden. Het is dat er een meisje in het doel staat dat behoorlijk kan keepen, anders was de teller waarschijnlijk nog veel sneller omhoog geschoten. De meiden van de MO13-2A spelen goed samen, terwijl Ezri haar doel perfect leeghoudt. Het derde doelpunt van onze meiden is het mooiste. Na een prachtig uitgespeelde aanval speelt Isabella de bal voor het doel, waar Meike hem er mooi inschiet. De eindstand van deze eerste wedstrijd is 4-0, met in totaal 3 goals van Isabella.
GSV MO13-1B blijkt een lastigere tegenstander. Het is een team dat er wat vaker uitkomt, maar toch hebben de meiden niet heel veel moeite om ook deze wedstrijd te winnen. Met 2-0 zijn ze zelfs nog behoorlijk lief geweest voor het andere team. Dit keer komen de doelpunten van Isabella en Lisa.
Dan is het de beurt aan de MO13-2B. De eerste wedstrijd is tegen Beemster, een team dat behoorlijk sterk is. Toch komen we met 1-0 voor door een goal van Lisa en er lijkt weinig aan de hand. We rijgen de ene na de andere aanval aan elkaar, maar hebben de pech dat Beemster een hele goede keeper heeft. Dan komen er drie curieuze minuten. Ons team is iets te aanvallend bezig, alle meiden rennen naar voren en willen een doelpunt maken, maar vergeten zo een beetje hun verdedigende taken. Twee uitbraken van Beemster, twee doelpunten. Maar er klopt iets niet. Zowel meiden als ouders hebben gezien dat Beemster bij de doelpunten met zes meiden in het veld stond, in plaats van met vijf. Protesteren helpt helaas niet, want de scheidsrechter heeft het niet gezien en inmiddels speelt Beemster weer met vijf. De scheids verontschuldigt zich, maar deze wedstrijd wordt helaas verliezend afgesloten.
Onze MO13-2B meiden zijn er op gebrand om dat in de tweede wedstrijd weg te poetsen. Het is tegen ZOB dan ook een heel ander verhaal. De verdediging is wakker, de aanval scherp en we lopen eigenlijk heel eenvoudig van ZOB weg. Eindstand 3-0! Doelpunten van Isabella, Lisa en Luna.
En zo hebben we een leuke zaalvoetbalmiddag achter de rug. Volgende week nog een keer, dan in Purmerend. Nu eerst morgen een extra training, waarbij ook alle ouders van het team mee gaan doen... Toch?
