De bal blijft rond...

Na de fantastische tweede helft van vorige week, waarin we veerkracht toonden en van een 2-0 achterstand zelfs terugkwamen op een 3-2 voorsprong, waren de verwachtingen voor vandaag hoog. Helaas moesten we het stellen zonder Elias (ziek) en Riyad (geblesseerd). Ook was onze vaste 'scheids' Gerrit er niet bij vanwege keelontsteking, maar gelukkig was Fatima bereid om de fluit te hanteren. Ayoub vond het geloof ik maar niks dat uitgerekend zijn moeder de scheidsrechter was, maar wij waren er erg blij mee. Het verenigingsleven is immers niks zonder vrijwilligers. Dus Fatima, bij deze bedankt!

Tijdens de tactiekbespreking in de kleedkamer refereerden wij aan de tweede helft van vorige week. Als we zo starten dan boeken we zeker succes. En we haalden ook weer even de 3-seconden-regel aan; verlies je de bal, verover deze dan binnen 3 seconden weer terug! De boodschap leek duidelijk te zijn want we begonnen meteen fel en gretig aan de wedstrijd. De bal werd in sommige gevallen daadwerkelijk binnen 3 seconden ver- en heroverd en KFC had hier geen antwoord op. Tom beet zich weer heerlijk vast in zijn directe tegenstander en vocht weer als een pitbull. Dit terwijl hij in eerste instantie vroeg of hij als wissel mocht beginnen vanwege last van zijn knie. Dat is karakter!

Wij hadden recht op een doelpunt en deze viel dan ook snel. Ayoub maakte een prachtige passeeractie (een zuivere 'panna') en legde de bal breed op Remzi, die niet verzuimde en overtuigend binnenschoot. Na deze mooie openingstreffer gingen we vrolijk door. Remzi werkte weer als een paard en was werkelijk overal te vinden. Hoewel dit in eerste instantie een goede eigenschap is van hem, moet hij nog leren om niet het hele veld te (willen) belopen maar zoveel mogelijk vanuit zijn positie te spelen. Dit geldt overigens voor ons allemaal!

Toch beloonde Remzi zijn harde werken door op prachtige wijze de 2-0 binnen te schieten. Vanaf de linkerkant plaatste hij de bal snoeihard in de rechterhoek, onhoudbaar voor de keeper. Lekker! En dit kunstje herhaalde hij een paar minuten later nog eens, hoewel de keeper van KFC deze keer niet vrijuit ging. Deze liet namelijk de bal glippen, probeerde 'm alsnog te pakken maar gaf in plaats daarvan de bal het extra tikje over de doellijn. 3-0. Het bracht Remzi op een zuivere hattrick, waardoor hij naar eigen zeggen met zijn vader naar Bart Smit mocht om een kadootje te kopen. :-)

Onze verdediging speelde overigens ook een fantastische eerste helft. Timo weet als geen ander tussen de bal en zijn tegenstander in te komen, en stopte ook nu veel aanvallers af. Zijn enige verbeterpunt ligt 'm dan ook puur in het uitverdedigen: een harde pass naar voren geven of terugspelen op de keeper... Hier gaan we aan werken. Jordy speelde op zijn beurt ook een lekkere wedstrijd en gaf een paar mooie passes. En dan Hoey... Ik geloof dat hij deze wedstrijd de meeste posities heeft bekleed: linksbuiten, linksback, rechtsbuiten, spits. Maar hij vulde ze allemaal goed in. De 4-0 kwam dan ook op naam van Hoey, die op dat moment rechtsbuiten stond en alert reageerde op een afvallende bal. Zijn schot was onhoudbaar voor de keeper, en zo scoorde Hoey zijn allereerste doelpunt in wedstrijdverband. Een gedenkwaardig moment! 

De laatste 5 minuten van de eerste helft kakten we helaas in en waren we nier meer scherp. KFC stond bijvoorbeeld ineens met 3 man vrij voor ons doel, omdat we allemaal (passief) naar de bal keken en met onze rug naar het doel stonden. Gelukkig scoorden ze op dat moment niet, maar de tweede keer dat we dit lieten gebeuren, deden ze dit wel. 4-1. Deze situaties zouden helaas tekenend zijn voor de tweede helft... Want sindsdien kwamen we niet meer in de wedstrijd. 

De tweede helft was het dan ook voornamelijk KFC die in de aanval was. We hadden de jongens hier al voor gewaarschuwd. We speelden met de rug tegen de muur en de 4-2 was dan ook al gauw een feit. KFC rook bloed en ging door. Er brak net zo'n fase aan als vorige week, pompen of verzuipen, alleen vochten we toen als leeuwen en nu waren we lui en te makkelijk. Waren we soms moe gestreden? Het leek er wel op dat sommige jongens geen fut meer hadden. Dat is nou conditie mannen!

KFC daarentegen had maar liefst 4 wissels, dus zij konden wel steeds fitte spelers in brengen. Dit leek uiteindelijk wel het verschil te maken want ze mochten terugkomen op 4-3 door slordig uitverdedigen van onze kant. Onze concentratie en focus was volledig weg en tot overmaat van ramp werd het ook nog 's 4-4. Op dat moment was het een verdiende stand, maar eigenlijk had dit natuurlijk nooit zover mogen komen... 

Wat ging er fout? De laatste 8 á 10 minuten waren we, vooral in de aanval, zeer onzorgvuldig. We leken blind te worden als we de bal hadden en hadden geen oog meer voor vrijstaande spelers. Thijmen gaf de bal niet af op de vrijstaande Tom, Remzi gaf de bal niet af op de vrijstaande Thijmen, etc. Het was jammer, want het waren zuivere scoringskansen. In dat opzicht misten we Elias, die op dit soort momenten het overzicht houd en wel vaak de vrijstaande man aanspeelt.

Pas in de laatste minuut speelden we bij een aanval weer goed over, waardoor Remzi alleen voor de keeper kwam en de winnende treffer op zijn schoen had. Maar helaas schoot hij met zijn 'zwakke' been, waardoor hij deze opgelegde kans miste.... Jammer! Maar het samenspel vooraf was weer even hoe het hoorde. Soms is het de kunst om juist onder druk het hoofd koel te houden. In plaats daarvan lieten we ons meeslepen en probeerden we veel te geforceerd tot een doelpunt te komen waardoor we onnodig fouten gingen maken. Weer een leerzame les!

Al met al was het een leuke en spannende wedstrijd voor de toeschouwers. De eerste helft was voor ons, de tweede helft voor KFC. Op basis daarvan is het gelijkspel een resultaat waar we vrede mee hebben.