E11 rekent af met hekkensluiter

Na een paar zware wedstrijden tegen tegenstanders uit het 'bovenste rijtje' was het nu even adempauze tegen de nummer laatst uit Assendelft. Uiteraard was er geen sprake van onderschatting, want vorige week hebben we gezien dat je zelfs bij een 4-0 voorsprong in de rust de wedstrijd nog (bijna) kunt verliezen. 

Aangekomen bij Assendelft dacht ik weer even terug aan toen ik nog zelf voetbalde. Een lekker klassiek clubgebouw, grasvelden grenzend aan de sloot, en ballen die daar om de haverklap uit moeten worden gevist... En dan dat koude en gure weer erbij, waarbij de ouders staan te blauwbekken langs de kant. Het bezorgde me een nostalgisch gevoel. Dit is nou amateurvoetbal ten voeten uit. Heerlijk! 

We moesten het vandaag stellen zonder Riyad en Jordy, die beide geblesseerd zijn. Elias keerde echter weer terug van een weekje ziek. Met Hoey op doel en Ayoub in de wissel begonnen we gemotiveerd aan de wedstrijd. In de kleedkamer lieten we een nieuwe opstelling zien, namelijk 1 centrale verdediger, 2 opkomende 'backs', 1 aanvallende middenvelder en 2 aanvallers op links en rechts. Hoewel er aandachtig werd geluisterd en instemmend geknikt, bleek deze verandering toch wat te hoog gegrepen. Bij het klinken van het eerste fluitsignaal grepen de jongens dan ook lekker eigenwijs terug op hun oude vertrouwde opstelling, namelijk 3 verdedigers, 3 aanvallers. Ook goed!

Assendelft bleek de eerste 10 minuten niet de tegenstander die we wel eventjes weg zouden zetten. Hoewel ze niet echt met een plan leken te spelen, hadden ze toch 2 of 3 hardwerkende spelers en bovendien waren die ook nog 's fysiek sterk. Daar tegenover lieten wij een wat slaperig en passief E11 zien. We leken last te hebben van de koude Oostenwind, en liepen er nogal krampachtig bij met z'n allen. Vooral Remzi viel op, omdat die normaal gesproken als een trein over het veld dendert, maar nu maar half de duels aanging. Het was tijd om even te wisselen voor Ayoub, die gelijk voor gevaar stichtte. Na een mooie slalom tussen de verdedigers door, loste hij het eerste schot op vijandelijk doel. Na deze kans kregen we vertrouwen, kwamen wij beter in de wedstrijd en gingen we steeds makkelijker voetballen. De 0-1 viel dan ook verdiend binnen, door alert reageren van Elias die de bal net over de lijn kreeg langs de liggende keeper.

Na de 0-1 kwam Remzi weer in het veld en nu speelde hij weer als vanouds, namelijk lekker fel en gretig. Dit gold ook voor Tom, die als geen ander de tegenstander kan storen en de bal afdwingen. Elias op rechts had zeeën van ruimte, hoewel hij vaak niet werd gezien, anders hadden we de score sneller uit kunnen bouwen. Toch was het Remzi die na een paar schoten van ons, waaronder op de lat en de paal, vernietigend binnenschoot. 0-2. 

Zoals al gezegd lag de meeste ruimte aan de rechterkant en Dean en Elias maakten hier een paar keer goed gebruik van. Dean stopte bijvoorbeeld een aanvaller af, veroverde de bal en speelde dan mooi langs de lijn op Elias die op zijn beurt snelheid kon maken en de bal voorgeven. Helaas hadden we het vizier voor het doel niet altijd op scherp, maar het spel was bij vlagen goed verzorgd. 

Na een spaarzame uitbraak en een goed uitgevoerde counter, kwam Assendelft toch op 1-2. Maar ze mochten hier niet lang van genieten, omdat Remzi vrijwel direct na de aftrap met een bekeken afstandschot, binnenkant paal èn via de keeper de 1-3 maakte. Een mazzeldoelpuntje, maar wel een mooie! Leuk om te zien hoe het doelpunt á la Christiano Ronaldo werd gevierd. Als zijn manier van voetballen door jullie ook zo goed wordt gekopieerd, dan komt het helemaal goed. 

1-3 was ook de ruststand en we gingen snel de warme kleedkamer in. De wangen waren rood van de kou. Tijdens de limonade hamerden we er nog maar even op dat we niet hetzelfde wensten mee te maken als vorige week, namelijk dat we de wedstrijd uit handen geven en op het laatst nog billen moeten knijpen. Maar verder waren er niet veel aanwijzingen want het ging goed. Nog meer overspelen en goed kijken, dat dan weer wel... 

Het laatste werd in de tweede helft een paar keer tot in perfectie uitgevoerd. Remzi voetbalde nu aan 'onze' kant, dus we konden hem 'realtime' coachen. Dit resulteerde o.a. in een prachtige steekpass van hem op Thijmen die zijn schot op doel helaas zag afketsen op de benen van de keeper. In de rebound daarna was het Elias die met een mooi schot de keeper kansloos liet, 1-4. Wat volgende was een ontketende E11, die continue met 6 spelers in de aanval was. Timo als laatste man had een rustige wedstrijd, maar zoals altijd vormt hij een zekerheidje achterin en is het met hem in de rug gewoon prettig en zorgeloos aanvallen. 

De 1-5 was een doelpunt uit het boekje. Tom veroverde de bal op de aanvaller van Assendelft, verdedigde uit en gaf de bal in de loop mee op Remzi. Remzi kapte zijn directe verdediger uit en gaf een prachtige dieptepass op de vrijstaande Elias. Elias op zijn beurt tikte de bal in 1 keer door over de laatste man, zo in de voeten van Thijmen die de bal voor het intikken had. Een heerlijke goal en zoals de vader van Remzi goed samenvatte, de pass was bijna mooier dan het doelpunt. In 4x raken was de bal voor het doel... Zo simpel kan het zijn... 

Na deze opsteker mochten Thijmen, Remzi, opnieuw Thijmen, Elias en tot slot nog Ayoub, aantekenen voor resp. de 1-6, 1-7, 1-8, 1-9 en 1-10! Elias, Remzi en Thijmen scoorden dus alledrie een hattrick. Remzi voert nog steeds de topscorerslijst aan, maar het belangrijkste is dat we als team steeds beter gaan spelen en het spelletje steeds beter door lijken te hebben. Compliment voor de tweede helft, die was bijna foutloos. 

Na afloop gebeurde er nog iets unieks. Maar liefst alle penalties werden gemist, behalve door de 2 keepers. Er was nog niet gescoord, toen de keeper van Assendelft toch binnen schoot. Zouden we deze reeks verliezen of ging Hoey ons redden? Hoey liet er geen misverstand over bestaan en schoot hard en droog binnen. Hoey, die zowat de hele wedstrijd niks te doen had, werd besprongen door zijn medespelers en was de gevierde held.