E11 speelt tegenstander kapot

Vandaag was het de dag van Purmerend E11 vs SV Ilpendam E2. De voortekenen waren niet zo goed voor ons: de coach moest met zijn dochtertje verantwoording afleggen bij Sinterklaas, Riyad zit nog steeds in de lappenmand en deze week was ook nog Ayoub als uitvaller genoteerd. Gelukkig was er ook nog wat positief nieuws uit de ziekenboeg, Jordy was weer genoeg hersteld om het team te komen versterken.

Na een gedegen warming-up begonnen we om 10.00 aan de wedstrijd, onder het genot van een lekker zonnetje en jammer genoeg ook nog een koude wind. Het begin van de wedstrijd liet een beter FC Purmerend zien met wat kansjes maar het duurde toch ruim 10 minuten alvorens de keeper van Ilpendam kon gaan vissen. Een vrije trap van Remzi werd knap verlengt door Elias, 1-0. Het gevoel van 'nu er over' heerste meteen bij de jongens maar werd 2 minuten na de openingsgoal genadeloos afgestraft en plots stond het 1-1. Hoe kon dit nou? Wij waren toch beter! Ja wij waren beter, maar als er zo slecht verdedigd wordt, dan roepen we de problemen over onszelf af. Een aanvaller die zo door ons centrum loopt, dat mag natuurlijk niet gebeuren,

We moesten weer helemaal opnieuw beginnen en de kansen stapelden zich op. Helaas waren wij wat te optimistisch en dachten we dat we wel van 20 meter konden schieten, terwijl er ook nog meters doorgelopen kon worden naar de goal. Vanaf 7 meter is het toch wat makkelijker om te scoren en soms was de bal afspelen ook nog een reële optie. 

Nog voor de rust viel gelukkig de 2-1 door Remzi. De keeper van Ilpendam zag er niet zo goed uit maar wat geeft het, goal is goal.

Om als scheidsrechter niet partijdig over te komen ben ik in de rust niet meegegaan naar de kleedkamer, echte kerels blijven immers op het veld. Ik kan dus ook niet zeggen welke donderspeech André heeft afgestoken. Maar in de 2^e helft stond er een lekker fris 7-tal op het veld en zagen we een aantal hele leuke en mooie combinaties.

Remzi schoot met scherp en voordat de tegenstander door had dat de 2^e helft begonnen was, stond het alweer 4-1. We waren scherper dan de eerste helft, Jordy bezorgde zijn directe tegenstander een rot 2^e helft door lekker fel aanwezig te zijn, Tom speelde de 2^e helft als een allrounder: linksback, centrale verdediger, linksbuiten en zelfs als centrum spits! Elias dolde zijn directe tegenstander keer op keer, en Hoey, Thijmen en Timo werkten zich uit de naad in dienst van het team.  Zo zie je maar, wanneer we als team spelen kunnen we een heel eind komen. 

Na de 4-1 werd het wat grimmiger in het veld, links en rechts wat irritaties en gemene overtredingen, Remzi was het belangrijkste slachtoffer van een “aanslag”, kermend van de pijn moest hij noodgedwongen in de wissel. De boosdoener kreeg een uitbrander van zijn trainer dat zulk gemeen spel niet op het voetbalveld thuis hoort.  

Ook een advies voor onze E11: als scheidsrechter kreeg ik het gevoel dat er bij ons ook iemand rond liep met wraakgevoelens en dat is niet goed. Wil je wraak nemen op je directe tegenstander, doe het dan door hem het bos in te sturen met een leuke actie, dol hem ff lekker, maar ga niet op zoek naar de enkels van een ander. Dat hoort niet thuis op het voetbalveld.

Er werd natuurlijk ook nog gevoetbald en Remzi had zijn dag. Hij scoorde nadat hij hersteld was nog eventjes de 5-1 èn de 6-1. Dus met 5 doelpunten had hij toch een vrij groot aandeel in de overwinning. Met wie ik het meeste 'medelijden' had, was Dean. Stond hij in de eerste helft nog een paar keer knap in de weg, in de 2^e helft heeft hij volgens mij niet één bal hoeven stoppen. En wat er op zijn goal af kwam, ging ver naast of over. Zo blijf je niet echt lekker warm als keeper...

Na 50 minuten werd de wedstrijd afgefloten en waren wij weer 3 punten rijker. Goed gedaan jongens, hard gewerkt en mooie goals! De toeschouwers hebben weer genoten van jullie.

De penaltyreeks verliep niet zo goed, niet voor onze E11 en ook niet voor SV Ilpendam. Er was echter één hoogtepuntje: Tom schoot zijn penalty 'Mis' en toch 'Raak'. Mis omdat het naast de goal was, en raak omdat hij de Oma van Dean raakte. Sorry Oma!