Verdiend verloren

Een inhaalwedstrijd in de Meivakantie, je verzint het niet. Gelukkig spelen we niet meer om het kampioenschap, maar anders hadden we 'm vandaag zomaar opgelopen. We moesten het namelijk doen zonder Remzi, Ayoub en Thijmen en verloren daarmee een hoop creativiteit. Tel daarbij op dat we al 2 weken niet getraind hebben en veel jongens laat naar bed zijn gegaan en zie hier het resultaat: een wat traag en inspiratieloos E11... 

EVC daarentegen leek bijzonder fit en wakker. Vanaf de eerste minuut speelden ze fel en gretig. Ondanks hun gebrek aan tactiek (met z'n allen op een kluitje) waren ze toch steeds eerder bij de bal als wij. EVC troefde ons af op felheid en dat deden ze goed. Wij hadden er geen antwoord op en lieten ons bijna in alle duels bijzonder makkelijk van de bal zetten. Het was frustrerend om vanaf de kant een onherkenbaar E11 te zien rommelen. Waren wij nou de kampioen? Ons slappe spel leidde de 1-0 in van EVC. We verdedigden maar halfbakken en gaven de aanvallers van EVC een zee van ruimte. Niettemin was het gewoon verdiend want er was tot dan toe maar 1 ploeg die voetbalde en dat was helaas niet Purmerend... 

Na de 1-0 leken we even op te krabbelen. Hoewel we het steeds maar met 3 aanvallers moesten opnemen tegen 6 verdedigers. Onze linie sloot namelijk niet goed aan, waardoor we geen vuist konden maken. Dat was iets wat EVC juist wel goed deed. Ze verdedigden net zo fel als dat ze aanvielen en bovendien met z'n allen. Onze gelijkmaker viel dan ook uit de lucht en kwam van de voet van Riyad. Omdat EVC weer als een kluitje verdedigden, stonden Riyad en Elias helemaal vrij voor het doel. De bal kwam door, dankzij goed werk van Tom en Hoey, waarna Riyad knap afmaakte. Na de gelijkmaker viel Elias uit doordat hij een bal in zijn maag had gekregen. Hij was benauwd en misselijk, maar dat zou ook zomaar de nasleep kunnen zijn van een week lang laat naar bed gaan... Iets waar veel van onze jongens overigens last van leken te hebben.

Tijdens de rust in de kleedkamer keek ik naar droevige gezichtjes en hier en daar wallen onder de ogen. Riyad had bovendien een trap op zijn knie gehad en had hier last van. Elias was nog steeds misselijk hoewel hij aangaf de wedstrijd wel af te willen maken. Ook Tom gaf aan zich niet lekker te voelen en Jordy was moe. Kortom, het was niet best allemaal. Op de vraag of we dan maar moesten opgeven en de wedstrijd moesten staken, werd er toch 'nee' geschud. Hoewel het er niet echt overtuigend uit kwam... 

De tweede helft speelden wij iets beter, maar het hield niet over. Het beeld was hetzelfde, namelijk een fel en gretig spelend EVC tegenover een moe, lusteloos en langzaam E11. De 2-1 van EVC kwam dan ook na meerdere aanvalsgolven die wij maar moeizaam af wisten te slaan. Puur door doorzetten en wilskracht wist EVC toch die tweede goal erin te wurmen. Vlak na de 2-1 scoorden wij echter toch weer de gelijkmaker. Riyad legde een corner terug op Hoey, die hij hard en laag binnenschoot. Een knappe variant die leek ingestudeerd, maar in dit geval was het meer geluk als wijsheid. Niettemin een mooie goal van Hoey. 

Na de 2-2 ging het een tijdje gelijk op. Wij hadden zelfs de 3-2 op onze slof dankzij een op maat gesneden voorzet van Elias op Riyad, die helaas een paar centimeter naast schoot. Tom, die linksbuiten stond, liet op zijn beurt een paar mooie acties zien en wist zijn tegenstander een paar keer te passeren. Maar als hij de ene voorbij was, kwam hij de andere alweer tegen. En dat is wat EVC gewoon beter deed dan wij. Aan onze kant leken we er geen energie meer in te willen steken. EVC merkte dit en bleef de druk opvoeren. We kregen de bal echter maar niet weg uit de verdediging wat ook typerend was voor onze wedstrijd, namelijk telkens 'nèt niet'. De 3-2 van EVC was dan ook dik verdiend. Dean werd enorm boos op zijn verdedigers, die de goal eigenlijk gewoon weggaven. Jammer...

Toen Gerrit floot voor het eindsignaal was EVC blij en de overwinning werd door hen uitbundig gevierd. Het lokte de uitspraak uit van onze jongens: 'Ja maar wij zijn kampioen!' Maar helaas hebben we niet als zodanig gespeeld en hebben we het ook niet laten zien...

En zo was de competitie alweer gespeeld. De E11 is kampioen! Afgezien van deze slechte, laatste wedstrijd is dat toch een voldongen feit. Mannen, we kunnen terugkijken op een prachtig seizoen. Voor de winterstop 5de en na de winterstop glansrijk kampioen. Deze wedstrijd gauw vergeten. Nu op naar de toernooien!