E11 beleefd totale off-day en verliest van zwak Purmersteijn

Hoogmoed komt voor de val! Dat zou wellicht ook een mooie titel zijn geweest voor dit verslag. De laatste weken zagen we het namelijk al een beetje groeien, dat gevoel van: 'Wie maakt ons wat!' Na 6 gewonnen competitiewedstrijden op rij zouden we dit 'Purmersteijns varkentje' ook wel even wassen. De statistieken waren dan ook veelbelovend. Vorig jaar troffen we dit team ook in onze competitie en toen stuurden we ze met een 10-2 pak slaag naar huis. Bovendien hadden ze eerder met 5-2 verloren van Wherevogels, het team dat wij vorige week met niet al teveel moeite met 4-0 aan de kant wisten te zetten. Dus vandaag zou het vast ook niet al te moeilijk worden. Toch?? 

Zonder de creatieve Ayoub (thuis met een lichte hersenschudding na een valpartij op het schoolplein) begonnen wij de eerste helft met Riyad centraal achterin en Timo rechtsback. Vorige week zagen we dat dit de laatste 10 minuten zeer goed ging. Riyad onderschepte de bal ver voor het doel en verdeelde het spel links en rechts. Daarbij vond Timo het ook wel een keer leuk om vanuit een andere positie te spelen. Maar we waren nog niet koud begonnen of we stonden al met 2-0 achter! Dit stond niet in ons scenario... 

Wat ging er mis? Feitelijk had Purmersteijn maar 2 snelle, balvaardige spelers en een van hen liep onze verdediging voorbij alsof we er niet stonden. Riyad kwam centraal toch wat tekort en hij kon Tom niet de rugdekking geven die bij de 2 goals nodig was. Daarbij moest Hoey kennelijk nog even wakker worden, want in goede doen had hij deze ballen best kunnen hebben. De schoten waren dan ook niet onhoudbaar. Maar de keeper is maar het laatste station, het is de verdediging die de fout maakt...!

Na de 2-0 achterstand ging Timo dus weer centraal staan en Riyad rechtsback en hiermee leek het gevaar geneutraliseerd. Het was dan ook FC Purmerend die steeds in de aanval was maar het leek soms wel alsof Purmersteijn met een man meer speelde. Overal zaten ze er verdedigend goed tussen en kwamen wij maar niet in scoringspositie. Onze sterkste punt is aanvallen via de vleugels en het bedienen van de spits. Maar zowel Elias als Remzi slaagden er niet in hun mannetje uit te spelen en de bal af te leveren voor Thijmen, wat ze normaal gesproken altijd goed doen. Elias toonde dan ook niet fit en moest er zelfs halverwege de eerste helft af. Hij was benauwd, had last van zijn maag en kon niet meer verder... 

Purmersteijn speelde heel compact en hield het achterin goed dicht. Zonder Elias misten we de snelheid en de creativitieit om dit te breken. De koppies gingen hangen en i.p.v. dat we ons strijdbaar toonden, leken we er de brui aan te gaan geven. Toch slaagden wij erin om op slag van rust de aansluitingstreffer te maken. Na een corner en slecht uitverdedigen kreeg Remzi de bal op een heerlijke hoogte naar zich toe en hij joeg de bal met een keiharde volley vlak onder de kruising. Deze goal voelde lekker en bood perspectief voor de tweede helft. Gezien het commentaar van de ouders langs de kant, leek Purmersteijn zelf amper te geloven dat ze voor stonden. 

Na weer een strenge toespraak in de kleedkamer begonnen wij aan de tweede helft. We waren toch wel wat aangeslagen door het definitieve uitvallen van Elias. Zonder Ayoub, die op rechts ook altijd goed uit de voeten kan, misten we daardoor onze slagkracht op de rechterkant. Bovendien stond er bij Purmersteijn een nieuwe speler op links, die de eerste helft op doel stond. Deze speler kenden we nog van vorige keer. Een razendsnelle, behendige speler die ons nog meer kopzorgen bezorgde. Onze rechterkant bestond uit Jordy en Dean, die wel enorm hun best deden, maar toch hun meerdere moesten erkennen in deze snelle speler. Het was dan ook meer geluk dan wijsheid dat het na 10 minuten nog steeds 1-2 stond. 

Maar aan onze eigen linkerkant hadden wij nog steeds Remzi staan. Hoewel hij niet in zijn herkenbare bloedvorm verkeerde, liet hij toch even van zich spreken door vanaf de middenlijn een slalom te maken door de Purmersteijnse muur en uiteindelijk, een-op-een, de keeper het bos in te sturen. 2-2. Hoewel dit een verlossende treffer moest zijn, voelde het niet zo. We zaten met z'n allen gewoon niet lekker in de wedstrijd. Het was koud, we waren moe en leken het in sommige gevallen gewoon te laten lopen. Hoewel het toch even leek dat we Purmersteijn onder controle hadden en we afstevenden op een gelijkspel, viel de 3-2 binnen door knap spel van eerder genoemde speler. Hij stuurde Jordy het bos in nadat hij Dean eruit had gelopen, draaide vervolgens knap weg bij Timo (die kwam assisteren) en schoot de bal knap in. 

Deze goal bleek de genadeklap want niet lang daarna mocht Purmersteijn ook nog 's aantekenen voor de 4-2 en duwden ze ons nog dieper in de misère. Met nog amper een minuut of 8 te spelen was de wedstrijd gespeeld, en tot overmaat van ramp viel Remzi ook nog 's uit door een pittige overtreding van een Purmersteijn-verdediger. Het was een harde trap op de enkel, maar Gerrit, die zijn handen al vol had aan de grote mond van sommige Purmersteijn-spelers, zag deze overtreding over het hoofd. De dader liep daarna ook nog 's weg zonder zijn excuses aan te bieden aan Remzi, waar hij na de wedstrijd trouwens flink voor op zijn lazer kreeg van zijn moeder... 

In de slotfase kreeg Purmerend toch nog even een opleving en zagen we dat we, ook zonder belangrijke spelers als Ayoub, Remzi en Elias, toch een vuist kunnen maken. Thijmen, Riyad, Dean en Tom werkten hard en leken even de 3-4 te maken. Maar helaas werd er een paar keer over de bal gemaaid of net naast geschoten, wat uiteindelijk typerend was voor deze wedstrijd. 

Ging er dan helemaal niets goed? Jawel... Tom speelde weer een dijk van een wedstrijd. Het is en blijft een genot om hem te zien spelen. Hij gaat er keihard in zonder vrees, passeert een directe tegenstander als het moet en behoud ook nog 's het inzicht voor een goede pass. Bijna elke wedstrijd gaat hij er wel even met tranen vanaf, zo ook nu, maar dit komt ook omdat hij op de grens speelt en deze keer op keer opzoekt. Verder kreeg Jordy een hard lesje in verdedigen, maar liet hij na een aantal aanwijzingen vanaf de kant zien dat hij uiteindelijk begreep hoe hij de razendsnelle aanvaller in de tang kon krijgen. Wedstrijden blijven toch de beste leermomenten... 

Een smetje op ons blazoen... Een wedstrijd om snel te vergeten! We hebben nu 2 weken rust, dus zat tijd om ons te herpakken. Bovendien weet ik nu al zeker dat we Purmersteijn in eigen huis zullen terugpakken! Want zo goed zijn ze niet...