Kapot goed!

Ilpendam hadden we al 2x eerder verslagen, de eerste keer met 6-1, de tweede keer met 2-6. Wat zou het vandaag worden? Helaas moesten we Hoey missen maar verder waren wij compleet. Thijmen (griep) en Riyad (knieblessure) moesten de trainingen laten schieten, maar vandaag waren ze er weer bij. Ook Ayoub, die nog steeds een beetje rustig aan moet doen na zijn val op zijn hoofd (met hechtingen tot gevolg) traint nog niet mee, maar de wedstrijden is hij er gelukkig wel.

Onze beginopstelling: Dean op doel, Tom linksback, Timo centraal, Ayoub rechtsback, Elias rechtsbuiten, Thijmen in de spits en Remzi linksbuiten. Riyad en Jordy begonnen beide als wissel. Na 2 wedstrijden 8-tegen-8 te hebben gespeeld, speelden we nu dus weer een keer 7-tegen-7. Ik vind toch dat we dan veel beter spelen, minder op een kluitje en bovendien met veel meer ruimte op het veld. Zo bleek ook deze wedstrijd.

Vanaf het eerste fluitsignaal waren wij de bovenliggende ploeg. We waren continu in de aanval en de keren dat Ilpendam doorbrak, waren op 1 hand te tellen. Toch vonden wij het moeilijk om echt gevaar te stichten. Elias moest nog eventjes wakker worden en zat niet lekker in de wedstrijd. In goede doen zou hij de hele rechterkant bespelen, maar nu trok hij steeds naar binnen waar hij opgewacht werd door 4 Ilpendamse verdedigers. De ruimte lag dan ook op links maar Remzi werd maar zelden bereikt. Maar de aanhouder wint. Uiteindelijk konden we toch de score openen door een mooi bekeken boogbal van Tijmen, zo over de keeper heen. 1-0 en een schitterend doelpunt.

De openingsgoal voelde lekker, want de druk was eraf. Na de 1-0 gingen we dan ook beter spelen. De 2-0 volgde snel door alert reageren van Remzi, die aan de bal kwam en zag dat de keeper een hele hoek open hield in zijn doel. De keeper was dan ook kansloos toen de bal achter hem verdween in de lange hoek. Uiteraard werd de goal weer á la Christiano Ronaldo gevierd wat inmiddels ook het handelsmerk van Remzi is geworden: omhoog springen, de armen strak langs het lichaam en heel hard 'Zuu!' roepen. 

Remzi deed dan ook extra zijn best omdat zijn moeder vandaag kwam kijken. De 3-0 zou ook van zijn voet komen. Riyad, inmiddels in het veld gekomen voor Ayoub, zette goed door aan de rechterkant, verloor de bal en veroverde hem weer en legde vervolgens breed op Remzi die knap binnenschoot. 3-0 was ook de ruststand en de klus leek geklaard... 

In de rust vertelde ik de mannen dat het goed ging, maar dat we moesten proberen nog effectiever te spelen. Het veld breed houden en aansluiten van achteruit. De mannen knikten instemmend en we gingen ervoor. Nog 1 goal en Timo mocht weer in de spits. Maar helaas liep het bijna in de soep...

Tom en Remzi hadden onderling afgesproken van positie te wisselen, dus startte Tom als linksvoor en Remzi als linksachter. Riyad stond rechtsback en in mijn overmoedigheid vertelde ik hem dat hij gewoon kon gaan aanvallen. Met een 3-0 stand kan je tenslotte wel wat risico nemen. Dat dit verkeerd uit zou pakken kon ik vooraf niet bedenken. Remzi is en blijft een aanvaller dus de linksback-positie was een paar keer onbemand. Riyad aan de andere kant kon snelle aanvallers van Ilpendam niet bijbenen als deze doorbraken. Resultaat: 2 tegengoals van Ilpendam en de stand was ineens 3-2! Gerrit, die weer een prima wedstrijd floot, bewoog zich strategisch naar me toe en opperde om de 'oude vertrouwde' posities toch maar weer in te nemen. :-)

Nadat Tom weer linksachter ging spelen, ging het weer goed. Toch had Ilpendam er zin in en de aanvallen bleven komen. Op een gegeven moment werd onze hele verdediging gedolt door een aanvaller die het op zijn heupen kreeg. Hij slalomde om ons heen alsof we er niet stonden en wilde net afmaken op doel, toen Tom met een sliding van achteren de speler neerhaalde. Dit was bij het 'grote mensen voetbal' een donkerrode kaart geweest. De penalty die daarop volgde ketste echter keihard af op de lat, wat de actie van Tom achteraf gezien dan ook wel weer nuttig maakte. Maar uiteraard horen dergelijke acties niet thuis in het voetbal. 

Het bovenstaande gebeurde echter pas allemaal nadat Remzi met een afstandsschot van een meter of 20 de keeper verraste. Deze stond te ver uit zijn doel en zag de bal zo over zich heen het doel in vliegen. Prachtige goal, die zijn moeder vast van trots deed glimmen. Remzi was zo blij dat hij 'Zuu' vergat en het gewoon uitschreeuwde.

Elias, die eigenlijk de hele wedstrijd een beetje onzichtbaar was, gooide daarna het hek definitief in het slot door de 5-2 èn de 6-2 te maken. Vooral zijn laatste doelpunt was herkenbaar voor Elias. Namelijk zijn directe verdedigers op snelheid passeren en vervolgens koel afmaken. 6-2 was ook de eindstand.

Drie wedstrijden gespeeld, drie keer gewonnen. 6-1, 6-2 en nog 's 6-2. Game, set and match!

Deze wedstrijd was 'kapot goed' zoals de jongens het zo mooi kunnen zeggen. Dean liet weer een katachtige redding zien op een bal waarvan iedereen dacht dat hij al zat. Die vingertoppen beginnen al heel wat aanvallers te frustreren. Jordy werkte hard en verrichtte steeds nuttig verdedigend werk. Timo en Tom hielden de pot weer goed dicht en bezorgden de bal steeds opnieuw bij de aanvallers. Riyad was vandaag onze multifunctionele speler die op alle posities zijn mannetje stond. Elias, Ayoub en Thijmen lieten weer zien waarom ze typische aanvallers zijn. En Remzi, vandaag toch wel een beetje de man van de wedstrijd, scoorde een hattrick voor zijn moeder. 

Top gespeeld! Trots op jullie.