Prachtige overwinning

Op 2de Paasdag werden we poulewinnaar op het Bob Strijbos-toernooi, 1 gelijkspel en 3 mooie overwinningen waren genoeg voor de eerste plaats. Net als vorig seizoen bij de F5 was dit onze eerste officiële prijs. Helaas was het deze keer geen beker maar een vaantje, maar wel een mooie! (zie foto) 

Met het goede gevoel van afgelopen maandag waren we dus klaar voor Wherevogels. In de strijd om de titel was dit een belangrijke hindernis om te overwinnen. Met Purmersteijn in onze nek (1 punt voorsprong met 1 wedstrijd meer gespeeld) is iedere wedstrijd winnen noodzakelijk om kampioen te worden. En die prijs op het Bob Strijbos-toernooi smaakte naar meer! Bovendien treffen we onze achtervolger volgende week in eigen huis en hebben we nog een appeltje met ze te schillen. In onze thuiswedstrijd werden we door Purmersteijn met 4-2 te kakken gezet. Oke het was een pechdag en in goede doen hadden we ze ongetwijfeld gepakt.

Maar zoals gezegd, vandaag moesten we eerst Wherevogels verslaan die wij weliswaar al in de uitwedstrijd met 4-0 hadden verslagen, maar het was toen een moeizame, rommelige wedstrijd. Bovendien is Wherevogels tot nu toe de enige ploeg die Purmersteijn heeft weten te verslaan, dus in dat opzicht toch een tegenstander om rekening mee te houden... De bal blijft immers rond.

Met dat in gedachte voerden wij meteen vanaf de eerste minuut de druk op. Het was dan ook Purmerend die continu in de aanval was. Een paar schoten op doel vormden de eerste waarschuwingen voor Wherevogels, die maar weinig had in te brengen tegen ons gretige spel. De 1-0 kon dan ook niet uitblijven en die viel door een mooi uitgespeelde aanval. Er werd knap overgespeeld en na mooi tik-tak voetbal, was het uiteindelijk Elias die Remzi op maat bediende. 1-0.

Na de openingstreffer bleven wij aanvallen. Er werd ook goed aangesloten door onze verdedigers en vooral Tom kwam een aantal keren leuk door. Het was net Jordi Alba van Barcelona, de linksback die opstoomt en een voorzet aflevert. Het was ook door Tom dat we een corner verdienden aan de linkerkant. Ayoub eiste de bal op, legde aan...en krulde de bal zo in 1 keer in de lange hoek! Prachtige goal, die hij overigens op de trainingen al regelmatig had geoefend. Mooi dat het nu in de wedstrijd lukt! Dat het geen toevalstreffer was, bewees hij bij een volgende corner. De bal leek er weer in te draaien, maar ketste af op de lat. Jammer! 2-0 was ook de ruststand... 

In de rust zaten wij samen met de E3 in de kleedkamer... Kan deze planning niet anders? Best lastig namelijk, als je als coach beide je team wil toespreken. Jongens van het ene team zijn afgeleid, luisteren half naar de eigen trainer en vice versa. Na de limonade gingen wij dus maar weer snel het veld op, wat ook geen straf was met het lekkere, zachte weer. Op het veld vertelde ik de mannen nog slimmer gebruik te maken van de ruimtes die we kregen. Ook vertelde ik de druk nog meer op te voeren en nog sneller over te spelen... De tweede helft zou blijken dat het allemaal zo werd uitgevoerd. 

Wederom waren wij namelijk vanaf het begin in de aanval. De 3-0 viel snel en was wederom een prachtige goal van Ayoub. Remzi gaf een mooie voorzet, half hoog, die Ayoub vervolgens met een halve omhaal snoeihard in schoot. De keeper zat er nog wel goed bij maar de bal was zo hard ingeschoten, dat 'ie onhoudbaar was. Na de 3-0 ging Wherevogels wat beter spelen. Kennelijk wilden ze geen oorwassing. Ze deden hun best om snel te storen en de bal te veroveren. Soms lukte het, maar wat we vandaag ook enorm goed deden was elkaar rugdekking geven. Zo gebeurde het steeds dat een aanvaller van Wherevogels eerst 3 of 4 man moest passeren, alvorens bij Dean te komen. Maar Dean stond natuurlijk ook geen vliegen te vangen. Voor de derde keer op rij is hij door FC Purmerend uitgeroepen tot 'keeper van de week' en dat is niet voor niks. Ook deze wedstrijd reageerde hij weer alert op een aantal uitbraken, al kreeg hij het niet echt druk.

De 4-0 viel door (alweer) een goed genomen corner van Ayoub, die de keeper er zelf in schoot. Ongelukkig voor hem, mazzeltje voor ons en een hattrick voor Ayoub! Maar wij lieten er geen twijfel over bestaan dat wij echt de enige waren die aanspraak mochten maken op de overwinning. De 4-0 was het sein voor onze vaste centrale verdediger Timo om in de spits te gaan staan. En die liep meteen goed vrij, kreeg de bal via een steekpass in zijn voeten en ineens stond hij een-op-een voor de keeper. Zou het dan toch gebeuren? Timo plaatste de bal met een bekeken schot prachtig voorbij de keeper richting de hoek, maar de bal schampte net buitenkant paal. Het was zo mooi geweest...

Na wederom prachtig samenspel en overzicht, was het toch weer de E11 die scoorde. Elias was niet zelfzuchtig toen hij de bal kreeg en legde deze breed op Thijmen die de bal voor het intikken had, 5-0 en de wedstrijd was definitief gespeeld. Hierna lieten wij nog een paar prachtige aanvallen zien, maar helaas misten we net dat beetje scherpte om de kansen af te maken. Remzi deed dat wel toen hij de bal kreeg aangespeeld aan de linkerkant. Hij maakte een paar meter, wachtte tot de verdediger naar hem toekwam en daar waar iedereen een voorzet verwachtte, schoot hij de bal met buitenkantje links in de korte hoek. Ook weer een juweel van een doelpunt! 6-0 was de verdiende eindstand. 

Hoey, Jordy, Tom, Timo, en uiteraard Dean, groot compliment voor het feit dat jullie de 0 hielden! Elias, Remzi, Ayoub, Thijmen en Riyad, groot compliment voor jullie aanvallen! Bij vlagen bijzonder knap uitgespeeld allemaal en de bal met veel overzicht bij elkaar bezorgd... Op naar het kampioenschap!