O11-1 laat op gang tegen hekkensluiter

Een mooi tijdstip, een lekker veld en een typisch Hollandse lucht met daarin een warm najaarszonnetje... Wat kan er misgaan zou je denken? Nou van alles! FC Purmerend was bij start van de eerste helft namelijk nog niet helemaal wakker en grossierde in fouten en onlogisch voetbal. Was er soms sprake van onderschatting? De laatste 2 wedstrijden scoorden we maar liefst 13x en kregen we geen enkele tegentreffer, dus het zou zomaar kunnen dat de jongens nu dachten: 'Dit varkentje wassen we wel even...!' Ons spel was in de beginfase in ieder geval onherkenbaar gemakzuchtig en EVC strafte dit binnen no-time dan ook genadeloos af. 1-0.

Na deze vroege openingstreffer leken we echter nog steeds niet te beseffen dat de wedstrijd was begonnen. Stuk voor stuk speelden we beneden ons kunnen en waren we erg slordig in de passing en wisten we elkaar nauwelijks te vinden. EVC rook bloed en maakte dankbaar gebruik van ons geklungel, door ook de 2-0 te maken via een mooi afstandsschot in de verre hoek, zo over Freek heen. En dat binnen 10 minuten.

Wat was hier aan de hand? Gingen we nu echt punten verliezen aan de nummer laatst? Gelukkig ging een derde goal van EVC de jongens iets te ver, want eindelijk kwam er weer wat gang in ons spel en werden we feller. Je zag op dat moment duidelijk dat wij gewoon echt de betere partij waren, als we er maar voor gingen. De 2-1 kwam van de voet van Yentl die na mooi samenspel voorin (eindelijk) de bal weer op zijn herkenbare wijze hard en zuiver in schoot. FC Purmerend was weer terug, de jongens waren neergestreken uit dromenland en nu gingen we weer gewoon voetballen... Hèhè!

Na de aansluitingstreffer was EVC dan ook nergens meer en rekenden we met ze af door vlak voor rust de gelijkmaker te scoren. Wederom via Yentl, als eindstation van een vloeiend lopende aanval, vloog de bal snoeihard in het net. Yes, we konden weer ademhalen...en nu was het een kwestie van even orde op zaken stellen in de kleedkamer.

Na de rust kwamen we weer net zo fel uit de startblokken zoals we het de laatste 2 wedstrijden gewend waren. Het resulteerde in een snelle 3-2 voor ons: Mika zette goed door na een scrimmage en scoorde in de rebound. Lekker, we lagen weer op koers. Nu was het slechts een kwestie van de score uitbouwen en de wedstrijd uitspelen. Die 4-2 hing echter wel in de lucht maar kwam maar niet. EVC mocht dus nog steeds hoop koesteren en af en toe probeerden ze het wel, maar verrichtten onze verdedigers goed werk.

Voorin hielden we zogezegd druk en op een gegeven moment kwam Rayan bij een aanval in botsing met de keeper van EVC. De keeper had pijn en moest geblesseerd het veld verlaten. De reservekeeper schepte verwarring door exact in dezelfde kleuren als ons te spelen namelijk geel shirt en rode broek. Toch wist Rayan dondersgoed dat het de keeper was en geen medespeler, toen hij na wederom een mooie aanval de bal met een lob over deze gloednieuwe keeper heen krulde. Het was de verlossende 4-2 die definitief de deur dicht deed.... Hoewel definitief? 

EVC kreeg na een kleine opleving nog een penalty van Rindert wegens natrappen van Freek. Sommige ouders waren het hier niet mee eens, maar Rindert mag dan wel een vader zijn maar partijdig is hij in elk geval niet. Gewoon goed gefloten dus als je het mij vraagt. In ieder geval werd de penalty vervolgens knap gestopt door Freek, wat dan wellicht weer iets zegt over of het rechtvaardig was of niet. 

4-2 was ook de eindstand en met 12 uit 5 staan we gewoon bovenaan!

Vincent