Afgetroefd op felheid

Vorige week schitterde ons team op het internationale 'Hanze-Trophy' toernooi in Zwolle. Franse, Duitse, Deense en Belgische clubs waren vertegenwoordigt. Maar het oer-Hollandse FC Purmerend, de rood-gele ploeg uit de polder, sleepte een beker weg en mocht voor de 3e plaats aantekenen. :-) Top gedaan mannen! 

Het paste geheel in de weg naar het kampioenschap in de derde periode van het seizoen. Alleen moest vandaag eerst 'eventjes' opponent KSV worden verslagen. Gezien de statistieken een formaliteit... De tegenstander van vandaag had tenslotte maar met 5-1 gewonnen van SVA en wij met 8-0. 'Dus dan zijn wij beter', aldus de simpele logica van de jongens. Maar hoogmoed komt voor de val...

FC Purmerend speelde (zonder de geblesseerde Duuk) namelijk weinig overtuigend. Er waren veel duels maar die werden bijna allemaal gewonnen door KSV. Hoewel wel 2 spelers van hen geblesseerd het veld moesten verlaten, deden ze beslist niet onder voor het fysieke spel wat wij de laatste tijd tentoon spreiden. We waren dan ook aan elkaar gewaagd. De eerste helft speelde de wedstrijd zich voornamelijk af op onze rechterkant (voor hen links) en Elias had het dan ook razenddruk. Dit bleek ook wel toen hij aan het eind van de eerste helft behoorlijk kapot was. Dit gold echter ook voor de rest van het team. FC Purmerend was de aanvallende ploeg, maakte de meeste meters, maar KSV stond positioneel goed en speelde compact. Ze wisten onze opbouw steeds weer te verstoren door er steeds een voet of een been tussen te zetten. Daar tegenover hielden wij in veel situaties te weinig overzicht en speelden we de bal te vaak door het midden i.p.v. over de vleugels, waar toch regelmatig de ruimte lag. Wat opvalt is dat er maar weinig communicatie is tussen de spelers. Als je vrij staat moet je roepen! KSV scoorde de 1-0 na een snelle counter, toen een van onze vele aanvallen weer eens jammerlijk mislukte en KSV simpelweg sterker was in de omschakeling. Op dat moment was het misschien niet verdiend, maar het was wel een lesje in effectiviteit.

De tweede helft stond in het teken van de jacht op de gelijkmaker. We maakten er zeker aanspraak op maar vandaag was niet onze dag op gebied van afmaken en afronden. De grootste kans was voor Rayan die, geheel vrij voor de keeper, de bal knap kreeg aangespeeld maar teveel tijd nodig had om er een goed gevolg aan te geven. Het was typerend voor ons spel, nèt niet. Echter 2 wedstrijden geleden scoorde Rayan nog een hattrick in amper 10 minuten tijd, dus vandaag zat het hem, en ons, duidelijk niet mee. 1-1 was niettemin absoluut verdiend geweest, maar helaas duurde de wedstrijd daarvoor te kort. ;-) Compliment voor Merijn, die steeds sterker wordt in de aanval en misschien wel op weg is om de afmaker te worden die we voorin zo hard nodig hebben... 

Volgende week zijn we vrij. De week erop moet het gebeuren... De kampioenswedstrijd! Ik ben er alvast klaar voor...

Vincent