FC Purmerend MO11-1 houdt stand in spannende wedstrijd

Soms sta je jezelf als coach op te vreten langs de zijlijn. Neem onze wedstrijd van vandaag tegen Oosthuizen. We stonden met 2-1 voor en onze tegenstander was bezig aan een flink slotoffensief. Ze kregen meerdere corners en hadden ook nog een paar aanvallen waarmee ze gevaarlijk dicht in de buurt van ons doel kwamen. Het liefst ren je dan het veld in om de meiden te helpen, maar ze bleken ook vandaag weer meer dan capabel om dit klusje zelf te klaren. Het slotoffensief werd glansrijk doorstaan en de meiden van de MO11-1 liepen als overwinnaars van het veld.

Oosthuizen is een team dat we in de Najaarscompetitie ook al een keer tegen zijn gekomen. Het is een team met grote meiden, waar we dankzij de inzet van onze eigen meiden toen toch met 3-2 van wisten te winnen. Sinds die wedstrijd is er wel heel wat veranderd in ons team. We hadden toen nog 15 speelsters, waarvan er nu een deel naar de MO11-2 is verhuisd, waarnaast ook Ivana inmiddels niet meer bij ons speelt. Oosthuizen heeft zich sinds die wedstrijd tegen ons behoorlijk ontwikkeld. Ze wonnen bijna elke week en zijn hoog geeindigd in onze klasse.
Ik was dus erg benieuwd hoe het zou gaan lopen vandaag. Je ziet bij onze meiden dat er een duidelijk stijgende lijn inzit, dit zou een mooie test gaan worden om te zien of dit zich door blijft zetten. We waren vandaag met tien, want Meike bleek al op het terrein te zijn om naar de wedstrijd van haar broertje te kijken, terwijl haar eigen wedstrijd nog lang niet zou beginnen. Invallen bij ons is dan eigenlijk iets waar ze geen nee tegen kan zeggen, dus toen de meiden haar vroegen of ze mee wilde doen hoefde ze daar geen twee keer over na te denken.

Het was heerlijk voetbalweer. Van die ochtenden waarvan voetballiefhebbers echt kunnen genieten. Oosthuizen was net als wij met tien meiden, er kon zodoende 8 tegen 8 gespeeld worden. Dit was gelijk al te merken aan het spel. Het scheelt maar 1 meisje aan elke kant, maar om de een of andere manier loopt zo'n veld dan gelijk sneller vol. Het wordt moeilijker een goede aanval op te zetten en het beruchte kluitje steekt een stuk vaker de kop op. Het werd al gelijk in de eerste minuten duidelijk dat het geen makkelijke wedstrijd zou worden. Oosthuizen drong fel aan en was zichtbaar van plan de nederlaag van vorige keer recht te zetten. Gelukkig hebben wij achterin een aantal meiden staan die ook vandaag het hoofd weer koel hielden. En niet alleen achterin liep het goed vandaag, ook het middenveld en de aanval waren weer bij de les. Zo konden we er regelmatig counterend uitkomen. Een van de eerste counters leverde al gelijk de openingstreffer op. Mooi samenspel tussen Meike en Madelief resulteerde in de 1-0.

De wedstrijd vergde wel veel van onze MO11-1. Oosthuizen gebruikte een beetje onze tactiek, waarbij er constant aangevallen wordt. Hierdoor moesten alle meiden heel wat meters maken om de gaten dicht te lopen. Demy is wel iemand die links en rechts ballen afpakt en dan weer in de richting van het andere doel opstoomt, maar dat vergde wel veel energie. Siomara, Jayda en Sara hielden bij elke uitbraak van ons team de boel goed dicht achterin, en anders was er nog Noa op doel, die zeer scherp was vandaag. In beide helften heeft ze er heel wat ballen uit weten te houden. Op het middenveld deden Liona, Kimberley en Tamara hun uiterste best de snelle meiden van Oosthuizen in bedwang te houden. Dat lukte niet elke keer, maar desondanks gaven ze niet op en bleven ze het proberen, waardoor er ook heel wat gevaar werd voorkomen. De meiden in de aanval, Meike en Madelief, bleven ondertussen proberen gaten te vinden in de verdediging van Oosthuizen. Dat was lastig, want daar stond namelijk een meisje dat er regelmatig goed tussen zat. Toch wist ons aanvallende duo er ook wel een aantal keer doorheen te komen en hadden er ook voor ons best nog wat doelpunten in kunnen vliegen.

We merkten wel dat Oosthuizen vooral gevaarlijk was bij de corners. Ze hebben meerdere variaties, die allemaal evenveel gevaar met zich meebrachten. In de rust hebben we daarom Siomara de instructie gegeven zich meer bij de eerste paal op te stellen en hier goed op te letten. Dat deed ze perfect, want in de tweede helft waren de corners gelijk een stuk minder gevaarlijk. Toch moesten de meiden ook in de tweede helft op hun hoede blijven. Het spel golfde op en neer, maar het was Oosthuizen dat scoorde. Na alle lastige ballen die ze tegen had gehouden was het nou net een lullig rollertje waar Noa even geen antwoord op wist. Erg zonde, want Noa heeft werkelijk fantastisch staan keepen vandaag. Ze krijgt steeds meer een drang om in het veld te spelen, maar we hopen toch wel dat Noa ook af en toe in het doel wil blijven staan! Vaak als het dan 1-1 is kantelt zo'n wedstrijd en drukt het team dat net gescoord heeft door naar een voorsprong. Dat was nu echter niet het geval. Onze meiden leken wakker geschud om zelf meer gas te geven en zo kregen wij langzaam maar zeker het momentum iets meer aan onze kant. Dit resulteerde in onze eerste en enige corner van de wedstrijd.

Bij de training dinsdag hebben we hard geoefend op corners. We hebben er normaal heel wat in een wedstrijd, maar ze leveren bijna nooit een doelpunt op. Dit is jammer, want Madelief schiet ze wel mooi voor het doel. We hebben de meiden instructie gegeven om anders te gaan staan bij de corner, en dat had gelijk al resultaat. Siomara, die zich perfect had opgesteld, kreeg de bal namelijk voor haar voeten, schoot hem richting het doel, waar hij door een speelster van Oosthuizen in het eigen doel werd gewerkt. Het is dan wel flauw als het een eigen goal is, maar dat maakt de vreugde er niet minder om. 2-1, maar toch nog met een minuut of tien te spelen.

Oosthuizen begon weer aan te dringen. Onze meiden werden moe maar lieten dit niet merken. Iedereen bleef zich fel in de strijd gooien. Het spel werd wel steeds rommeliger en ik heb er vast weer wat grijze haren bijgekregen, maar de muur rond het doel van Noa hield stand. Nog een laatste corner... Hartslag naar 160... Een coach die ijsbeert langs de zijlijn... Ouders aan beide kanten die hun adem inhouden... Maar Liona wist de bal te blokkeren en er werd afgefloten! Luid gejuich van de meiden, die alles hadden gegeven om deze overwinning uit het vuur te slepen. Heerlijk toch, zo'n wedstrijd als dit... Niet alleen omdat je als schrijver weer alle voetbalcliche's uit de kast kunt halen, maar ook omdat deze wedstrijd alles had wat voetbal zo leuk maakt. Strijd, emotie, tranen na kleine ongelukjes in het veld, oprechte opluchting na het fluitsignaal... Iedereen had zich zoveel gegeven, zowel aan onze kant als aan de kant van Oosthuizen, dat er na afloop maar 1 penalty invloog (mooi schot Tamara!). Maar wat geeft het ook, de rooie, blije gezichten spraken boekdelen. Hier stonden tien meiden die hadden genoten van een fantastische overwinning, tegenover een trotse coach. Dit team blijft ons elke week verbazen en ik denk dat we dit seizoen nog veel moois kunnen verwachten van onze meiden!