Oplopende emoties bij spannend duel van de MO13-2

weepur 1

weepur 2

weepur 3

weepur 4

weepur 5

Vandaag bleek maar weer eens hoe hoog de emoties op kunnen lopen bij een voetbalwedstrijd. Het was tegen FC Weesp een spannende wedstrijd die we eigenlijk hadden moeten winnen, maar een onterechte penalty en een beetje pech gooiden roet in het eten. Maar we hebben wel weer een MO13-2 gezien die er volledig voor ging, wat dan vandaag gelukkig weer een keer beloond werd.

Er stond vandaag een leuke wedstrijd op het programma. FC Weesp stond 2 plekjes onder ons in de stand, dus we zouden vandaag zeker kansen moeten hebben. Het was wel ijskoud vandaag, gelukkig had een aantal meiden en ouders eraan gedacht om dekens mee te nemen voor de meiden op de bank. De meiden in het veld hadden geen tijd om het koud te hebben, want dit was echt een duel dat constant op en neer golfde. Het openingsschot was voor ons. Al na een paar minuten kreeg een helemaal vrij lopende Meike de bal. Ze rende er als een speer mee richting doel en plaatste de bal prachtig over de keeper heen. 0-1 voor ons! FC Weesp had voorin echter ook een meisje staan dat heel vaardig was met de bal. Ze wist er een paar keer goed door te komen en dat leverde helaas al vrij snel de 1-1 op...

Toch bleven we daarna duidelijk in de overhand. Onze voorhoede was op dreef vandaag en kwam er met hun snelheid een aantal keer goed door. Het was Luna die na weer een mooie aanval de 1-2 op haar slof had, met een schot dat onhoudbaar was voor de keeper! Dit was wel gelijk reden voor de coach van FC Weesp om hun snelle, grote meisje voorin naar achteren te halen. Dit kantelde de wedstrijd wel een beetje. Ze kreeg aardig greep op onze aanvallers, waardoor er meer een wedstrijd ontstond die op het middenveld bleef hangen. Isabella was nog wel heel dicht bij de 1-3, maar haar harde schot spatte uiteen op de paal.

Dus: in de rust weer tijd voor aanpassingen. We waren de wedstrijd begonnen met drie verdedigers, omdat we iets aanvallender wilden spelen en omdat onze verdediging niet helemaal compleet was, maar besloten dan toch maar een meisje extra naar achteren te halen omdat FC Weesp er af en toe wel vrij makkelijk doorheen leek te lopen. Gelukkig was Ezri vandaag weer goed op dreef in het doel. De meiden waren heel strijdlustig in de kleedkamer. We stonden per slot van rekening nog steeds voor en iedereen zag kansen om dat zo vast te houden.

De tweede helft liep toch een beetje anders dan we in gedachten hadden. Het ging heel gelijk op, en Weesp was gewoon een leuk, eerlijk team om tegen te spelen. Maar na een scrimmage in ons doelgebied floot de scheids ineens voor een penalty. Er was inderdaad een bal tegen een arm van een van onze meiden aangekomen, maar er was hierbij geen beweging gemaakt door het meisje in kwestie. Aangeschoten hands zodoende, maar de scheids oordeelde anders: "Hands is hands! Penalty!" Meiden boos, ouders boos, coach boos. Als je zo'n spannende wedstrijd speelt die dusdanig eerlijk opgaat, dan is het ook gewoon balen als een scheidsrechter, die niet eens in een goede positie stond om het duidelijk te zien, voor een penalty gaat fluiten. Ik kon mijn wedstrijdbord wel doormidden breken van frustratie, maar er was niks aan te doen. Een speelster van FC Weesp nam een aanloop, schoot... En Ezri keerde de bal! Helaas was het meisje van Weesp in de rebound wel als eerste bij de bal, die ze er alsnog inschoot. 2-2...

Dan sta je toch een beetje met een rotgevoel langs de kant of op het veld. De scheids had vlak daarna een ongelukkig momentje, struikelde over zijn eigen benen en kwam ongelukkig op de grond terecht. We haalden alle meiden even naar de kant om niet in de kou te hoeven staan, en daar bleek hoe emotioneel ze allemaal waren over de penalty. De consensus was duidelijk: het was niet eerlijk dat we de penalty tegen kregen. In een seizoen waarin we toch wel vaker met pech te maken hebben gehad kwam het dan ook aan als een behoorlijke klap. Dat was te merken toen de wedstrijd verder ging. We waren te geforceerd bezig met weer een doelpunt maken en zodoende vielen er een paar gaten op het veld. Weesp maakte daar in een klutssituatie voor het doel dankbaar gebruik van. En zo stond onze tegenstander met 3-2 voor.

Tja en wat doe je dan als team? De koppies laten hangen en accepteren dat we toch weer zouden verliezen? Of er nog even vol voor gaan? Mensen die wel eens een wedstrijd van onze meiden hebben gezien weten dat ze nooit de moed opgeven. Het leek er heel even op dat ons slotoffensief op het middenveld zou blijven hangen, maar 2 minuten voor het einde wisten we er toch doorheen te breken. In een ultieme poging de 3-3 te maken vlogen er een paar ballen tegen keeper en verdedigers aan, tot de bal voor de voeten van Meike kwam. Ze wist een gaatje in het woud van benen te vinden en bekroonde zo een prima wedstrijd: 3-3!

Een laatste aanval van onze kant mocht van de scheidsrechter niet meer doorgaan, waardoor de wedstrijd in 3-3 eindigde. Aan de ene kant jammer van de penalty, maar toch fantastisch dat we een punt mee naar huis mogen nemen. Blije meiden, trotse coach en ouders die hadden genoten van de strijdlust van hun meiden. Het was ook een beetje de conclusie van onze MO13-2: balen van die onterechte strafschop, maar iedereen had heerlijk gespeeld en zo een mooi resultaat gehaald. Daar gaat het uiteindelijk ook om!

En zo zit de eerste helft van het seizoen er op. In een lastige poule hebben we toch heel wat mooie, spannende wedstrijden gespeeld. Nu nog 1 keer trainen en dan drie weken bijkomen. Begin januari gaan we dan eerst verder in de zaal en doen dan mee aan een buitentoernooi in Haarlem. Daarna de volgende competitie in een nieuwe poule. Daar gaan we waarschijnlijk nog heel veel moois zien van onze topmeiden!